STONE HOUSE COTTAGE GARDEN & NURSERY

Dziś dla mnie coś wyjątkowego – piękny ogród, będący odbiciem osobowości właścicieli i pełen niezwykłego uroku. 
Od pierwszej chwili dobrze się tu czułam. Wrażenie potęgował fakt, że nie było tłumów. Poza naszą, nieliczną grupą, było może kilka osób.

ceglana architektura i obfitość wyjątkowych roślin
 

budynek bramny - tak wygląda wejście do ogrodu z parkingu

 

To ogród współczesny, którego twórcami są Louise i James Arbuthnott.

Kiedy w 1974 r. nowi właściciele zaczęli go tworzyć, był tu pusty teren dawnego ogrodu kuchennego, otoczonego murami.
I te typowe dla takich miejsc, ceglane mury, zainspirowały pana Arbuthnott, murarza samouka, do tworzenia innych ceglanych budowli. Powstały altanki, wieże, domki, mury… wszystko ceglane.

duża altana, której ażurowy dach tworzy wisteria
 

...a tu malutka altanka w zacisznym zakątku
 

romantyczna wieża, na szczycie której umieszczono uroczy gołębnik

 

Żartobliwie nazywają to miejsce „San Gimignano z Midlands”. Nie ma tu tak licznych, wysokich wież mieszkalnych, jak w San Gimignano (nazywanego z kolei toskańskim Manhattanem), ale rozumiem skojarzenie.

Zasadniczą różnicą jest jednak to, że tutejsze wszystkie ceglane budowle dosłownie toną w zieleni, co jest zasługą Louise Arbuthnott, wspaniałej ogrodniczki.

 

inna wieża - ginie wśród pnączy, a muru prawie nie widać...

 

Tak więc wspólnymi siłami  udało im się wykreować oryginalny i romantyczny ogród.

Może na początku taka ilość ceglanych budowli mogła wyglądać nieco pretensjonalnie… Dziś, uwierzcie, efekt jest doskonały.

Powstał ogród nieco szalony, ale bez efekciarstwa i kiczu, za to z nostalgiczną, romantyczną atmosferą.

Znacie moją słabość do cegły – nie dziwi więc moje zauroczenie tym ogrodem. Ale to nie tylko to. To miejsce ma niepowtarzalny nastrój.

altana z ławką na drodze do ogrodu bylinowego

 

Całość jest stosunkowo nieduża, więc spacerując, co krok wchodzimy do innego „pokoju”. Albo za zakrętem ścieżki, ograniczonej żywopłotem, otwiera się przed nami zupełnie nowa przestrzeń, o odmiennym nastroju - efekt niespodzianki jest silny.

Ogród, w kształcie wydłużonego trójkąta, dzieli na pół długa, wąska ścieżka. Nie jest to łatwy kształt do zagospodarowania, ale spacerując po ogrodzie w ogóle się tego nie czuje. Można się tu uczyć, jak dzielić przestrzeń.

Jest tu wiele charakterystycznych dla angielskich ogrodów rozwiązań – podział na wnętrza, oddzielone żywopłotami, osie widokowe, przecinające ogród, bylinowe rabaty.
Widać, że i w mniejszym ogrodzie się sprawdzają.

pokój z bylinową rabatą

kamienna ozdoba na skrzyżowaniu trawiastych ścieżek

 

bylinowa rabata w wersji mini

 

Wspięłam się na jedną z wież i w nagrodę mogłam obejrzeć ogród z góry i krajobraz wokół.

 

stary, niewielki dom, a większość rabat jest wyniesiona
 

ściany pokrywają ogromne pnącza
 

widok na główny trawnik

 

hortensja wdarła się na szczyt wieży - to miejsce, z którego robiłam zdjęcia

 

Po jednej stronie głównej osi ogrodu są swobodne nasadzenia krzewów i dzika łąka pod koronami drzew owocowych.

 

naturalistyczna część ogrodu

 

Druga część jest tradycyjna - podzielona na wiele wnętrz, których ściany stanowią żywopłoty albo ceglane mury.

 

wąskie ścieżki, intymny nastrój

 

Właśnie dzięki tym murom i żywopłotom panuje tu mikroklimat, co stwarza doskonałe warunki do uprawy rzadkich i wrażliwych roślin.

Emocje wśród moich współtowarzyszy - koneserów roślin, skoczyły! Okazało się, że nie znali wielu spośród tutaj posadzonych – ich odkrywanie sprawiło im ogromną przyjemność.

Miłośnicy roślin z naszej wycieczki naprawdę mieli tu co podziwiać. Bo poza tym, co pisałam powyżej, Stone House to ogród kolekcjonerski – prawdziwy raj dla ogrodników. Znajduje się tu jedna z największych kolekcji rzadkich roślin w Anglii- pnączy, krzewów i bylin. Porastają mury, zapełniają rabaty, wychylają się ze wszystkich zakątków…

wiele roślin było podpisanych, ale nie wszystkie

 

niesamowite, prawda?

 

tajemnicze pnącze o oryginalnej urodzie

 

Co ważne – nie miałam wrażenia oglądania zbiorów – roślinność była doskonale zaaranżowana w otoczeniu ceglanych budowli i tworzyła piękne kompozycje.

Tak więc w tym ogrodzie osoba nie będąca znawcą roślin, a po prostu kochająca piękne miejsca, także będzie zachwycona.

Czyli mamy ogród kolekcjonerski, ale z wdziękiem, klimatem, nastrojem. Wszystko było po prostu ładne. A także bujne i zdrowe.

główny trawnik nie jest wcale taki duży, jak wydaje się z góry

 

Spacerując po ogrodzie, wszędzie trafiałam na zakątki, kąciki, zarośnięte mury, altanki, wieże…

Znalazłam też taką porzuconą furteczkę – to będzie chyba wzór dla mojej…

myślę, że uda się taką zrobić

 

Lubię bujną zieleń w ogrodzie, zarośnięte ściany, pnącza... a tam miałam to na każdym kroku. A większość tych pnączy to rarytasy.

Ja zakochałam się w tym powojniku ( Kędzierzawy? Pitcheri? Fusca? Muszę to sprawdzić):

...piękny! Mam nadzieję, że kiedyś będzie w moim ogrodzie!

 

 

Natomiast ten powojnik, puszczony na palmę, kompletnie mnie zaskoczył.

Ostatnio przyznałam się do swoich konserwatywnych upodobań, więc nie zdziwi Was, że jakoś mi nie pasował.

 

Mury i żywopłoty rzucają cień, więc w tym niedużym ogrodzie było dużo cienistych zakątków, które zawsze mnie interesują i które lubię. Cały czas się rozglądałam, czy któraś z rosnących tu roślin mogłaby znaleźć się w moim ogrodzie. Wiele roślin mi się podobało. Nie zamierzam próbować z rarytasami, których było tam pełno. Ale np. astrantia maxima – pudrowa, różowa jarzmianka, pojawi się u mnie na pewno.

Może spróbuję też z veratrum album (ciemiężyca) odm. Irish Green, jedną z ulubionych roślin właścicielki tego ogrodu. Chociaż ostrzegano mnie, że na urodę ciemiężycy trzeba poczekać kilka lat.

cienisty kącik z ciekawymi roślinami
 

ładnie zaaranżowany narożnik gdzieś na skraju ogrodu

 

koło kolejnej altanki rośnie ciemiężyca - to ta "piętrowa" konwalia nad żółtawa paprocią

 

Jak wspomniałam, posiadłość jest nieduża, a połowę terenu zajmuje szkółka. Niewielka i skromnie wyglądająca, ale za to mająca w ofercie rośliny niespotykane gdzie indziej. I które można podziwiać w ogrodzie.

Moi współtowarzysze podróży poczynili tu spore zakupy…

 

 

Nie ośmielam się przedstawiać Wam rosnących w tym ogrodzie rzadkich roślin, bo się kompletnie na tym nie znam i nie jestem na nie aż tak wrażliwa, co innego mnie w tym ogrodzie poruszyło. Mam nadzieję jednak, że rozbudziłam Waszą ciekawość. A na stronie ogrodu Stone House Cottage znajduje się lista rosnących tu roślin, ogrodnicy lubiący rzadkie rośliny pewnie będą zachwyceni, zachęcam do zapoznania się z nią!

http://www.shcn.co.uk/2.htm
A właścicielka, sama pracująca w ogrodzie i szkółce, prowadzi też bloga:
http://shcn.blogspot.com/2016_07_01_archive.html

 

lubię takie klimaty

 

a nad wszystkim jeszcze górują drzewa

 

Mam wrażenie, że nie dostrzegłam połowy tego, co kryło się w tym ogrodzie. Mam wielką nadzieję, że będę mogła go jeszcze kiedyś odwiedzić. Mimo swojej wyjątkowości, jest jakoś „na naszą miarę”.  Bardzo mi się podobał! Uznałam go za jeden z ciekawszych ogrodów na tegorocznej wyprawie.