CEBULICA SYBERYJSKA

 Jednym z zajęć jesiennych w ogrodzie jest sadzenie cebulek. Ja co roku zamawiam ich tyle, ile tylko mogę. A mimo to, każdej wiosny stwierdzam, że jeszcze jest dużo miejsca, gdzie powinny pojawiać się wiosenne kwiaty.

Gdybym miała wymienić ulubione, na pewno na jednym z czołowym miejsc znalazłaby się cebulica, czyli scilla siberica.

małe, niebieskie kwiatuszki dają wiosną wiele radości

Bardzo ją cenię i co rok budzi mój zachwyt. Dlaczego?

Jest bardzo użyteczna, z wielu powodów.

Nie straszne jej mrozy, nie ma specjalnych wymagań co do stanowiska - rośnie w słońcu, półcieniu i cieniu świetlistym. Wystarcza jej gleba przeciętna, u mnie sprawdza się nawet w suchych miejscach. Woli gleby lekkie, na podmokłych, jak to cebulowe, nie będzie dobrze rosła.

Sadząc cebulki, nie bawię się w żadne użyźnianie dołków, wtykam je po prostu między byliny na rabacie.

Robię to, oczywiście, jesienią, sadzę płytko, na głębokość 5-10 cm, co nie jest zbyt kłopotliwe.

cebulice dobrze się sprawdzają na brzegu rabaty

Po drugie, cebulice sadzić można wszędzie - pod drzewami, pod krzewami, wśród bylin...

Ja cebulice sadzę w wielu miejscach w ogrodzie. Tak, jak wspomniałam, sprawdziły mi się w trudnych miejscach, w cieniu, pod iglakami, na suchych stanowiskach, a takich miejsc u mnie nie brakuje. Narcyzy np. mają już inne wymagania.

Cebulice wtykam np. między hortensjami, które, krótko przycięte, nie są zbyt ciekawe wczesną wiosną, a cebulica tworzy wokół niebieski dywan, widoczny z daleka.

Fajnie sprawdza mi się też miedzy bylinami, które później wschodzą. Tak jest np. z hostami - gdyby nie cebulice albo zawilce gajowe, miejsce z nimi byłoby długo łyse. A kiedy cebulice brzydną - wschodzące liście host "przejmują pałeczkę".

cebulice wśród przywrotników

Dużą zaletą cebulicy jest samodzielne namnażanie. Szybko się rozrasta, zajmując coraz większą powierzchnię. W dodatku cebulki są tanie, więc można pozwolić sobie na kupienie większej ilości, co przyspiesza osiągnięcie spektakularnych efektów.

początki - posadziłam małą ilość cebulek

to samo miejsce dzisiaj

Kolejną zaletą cebulic jest atrakcyjność dla owadów, a każdy przyzwoity ogrodnik bierze pod uwagę ten aspekt przy wyborze roślin. Czym więcej wczesnych kwiatów w ogrodzie dla budzących się owadów, tym lepiej.

Trzmiele i pszczoły mają z kwiatów cebulicy wielki pożytek, a ja z kolei bardzo lubię przyglądać się, jak owady uwijają się nad kwiatami.

czy dojrzycie tu trzmiela? niestety, nie mam lepszych zdjęć

Mam nadzieję, że przekonałam Was o użyteczności cebulicy, ale przecież ogromne znaczenie ma też po prostu ich uroda.

Cebulica jest niską roślinką, osiąga wysokość do 20 cm. Ale wiosną nic nie przesłania plam koloru nawet na poziomie ziemi.

Ma wąskie, zielone listki i niewiele nad nimi wzniesione, śliczne niebieskie kwiatki.  W kwietniu (a czasem w końcu marca) cieszy oczy wyrazistym błękitem zwieszających się dzwoneczków.

Najbardziej lubię zwykłe cebulice niebieskie, ale mam też białe (w Białym Ogrodzie). Są ładne, ale rozrastają się zdecydowanie wolniej niż te zwykłe.

Może warto też wspomnieć, że kwiatki cebulic się nie zamykają, jak jest np. u zawilców.

ten "elektryczny" błękit zawsze przyciąga wzrok

kępa białej cebulicy - przyrasta powoli, ale kwiatki pojawiają się i kawałek dalej, trzeba być cierpliwą

małe dzwoneczki cebulicy mają delikatne paski na płatkach

A jak jest z pielęgnacją?

Podobno, kiedy po pewnym czasie kwitnienie cebulic osłabnie, warto co kilka lat wykopać cebulki i je podzielić (wczesnym latem). Ja nie bardzo to sobie wyobrażam i nigdy tego nie robiłam. A rosną u mnie dobrych kilka lat i jestem zadowolona z ich kwitnienia.

Po kwitnieniu, żółknących liści nie należy ścinać, bo odżywiają cebulki na rok przyszły. Fachowcy nie zalecają też ich związywania z tego powodu. To najsłabszy moment u cebulic, ale typowy przecież dla cebulowych. Jeśli cebulice rosną wśród innych roślin, które rozwijają się po nich, żółknące liście są przez nie maskowane.

Ale jeśli cebulice tworzą rozległy łan w jednym miejscu, nie da się nie zauważać masy więdnących listków. 

Kiedy rośliny kwitną - ta ilość właśnie powoduje, że jest zjawiskowo, ale kiedy "zasypiają" - wygląda to gorzej. Przyznam, że mnie trochę denerwuje ten etap, szczególnie na jednej z rabat na przeciwko tarasu, ale okres kwitnienia jest tego wart.

taki mam widok z tarasu

Wśród masy więdnących listów są także pędy z owockami. Spotkałam się z opinią, żeby je ścinać, ale nigdy tego nie robiłam, przy tej ilości wydaje mi się to wręcz niemożliwe. A jak widzę z praktyki - nie jest to wcale konieczne.

Pędy z kuleczkami pokładają się na ziemi i wschodzące byliny je zasłaniają.

Po jakimś czasie, w niektórym miejscach, gdzie bardziej zależy mi na porządku, kiedy liście już są zupełnie żółte i wiotkie, ręką wyciągam je i wrzucam na kompost.

Tak więc zabiegi pielęgnacyjne tak naprawdę są żadne - wystarczy posadzić i każdej wiosny tylko cieszyć się powiększającymi się kępami cebulic.

to samo miejsce po zniknięciu cebulic - zdobią je kolejne kwiaty cebulowe, ale już widać byliny

Generalnie, cebulice są niezawodne - nic im nie szkodzi, nie wymagają żadnych zabiegów, rosną w każdym miejscu, szybko się rozrastają i każdej wiosny zachwycają niebieściutkimi kwiatkami. Dla mnie rośliny idealne.

Więc jeśli jeszcze nie rosną w Twoim ogrodzie, koniecznie wpisz je na listę zakupów jesiennych!

moje niebieskie ślicznotki

A za kilka dni - post jubileuszowy!