OGRODY EPHRUSSI DE ROTHSCHILD

Na przykładzie tego ogrodu z Lazurowego Wybrzeża, można przekonać się, jak odmienny jest ten rejon od Prowansji właściwej. Moje wyobrażenia o Cap Ferrat zmaterializowało się tu całkowicie.

To eklektyczny ogród baronowej Ephrussi de Rothschild z początku XX w., otaczający różową willę w stylu palazzo – jak dla mnie zbyt cukierkową...

Podzielony jest na odmienne w stylu części. Nie widać całości założenia i w trakcie spaceru napotyka się wnętrza o różnym nastroju.

To często spotykane rozwiązanie w ogrodach angielskich. Jest to jeden z klasycznych już pomysłów, który odkryłam na swojej drodze ogrodniczej i podziwiam bezustannie.

Swój ogród także podzieliłam na kilka wnętrz i bardzo jestem zadowolona z tego rozwiązania. Jeśli tylko ktoś ma takie możliwości – zachęcam!

 

Co więc tutaj znajdziemy..? Zakątek japoński, zacieniony i zielony, pokażę przy innej okazji.

Ogród prowansalski – nie zachwycił mnie specjalnie, szczególnie, że miałam już za sobą zwiedzanie interioru prowansalskiego.

Za to ogród  hiszpańsko-mauretański, z charakterystycznym dla takich ogrodów formalnym kanałem, był uroczy.

 

Ogród różany ma ciekawe położenie - usytuowany jest na stoku wzgórza, podzielonego na tarasy, ograniczone strzyżonymi żywopłotami. Ścieżka wspina się zygzakiem na szczyt, do świątyni Diany.

 

Z powodu upału i ostrego słońca, różanka nie wyglądała za pięknie o tej porze, róże były przywiędłe i zdjęcia wyszły kiepskie. Zwróciłam uwagę, że całość otoczona była wysokim żywopłotem, aby zatrzymać w tym zakątku zapach kwitnących krzewów.

 

Ogrody Ephrussi są bardzo zróżnicowane. Znalazłam tu np. zakątki o leśnym charakterze - sosnowy ogród angielski.

 



Tu było zupełnie zwyczajnie (gdyby nie ten widok...)

Natomiast reprezentacyjna część - ogród główny - ma charakter formalny w stylu francuskim.

Plan, naturalnie, jest symetryczny, układ przejrzysty, są strzyżone żywopłoty i klasyczne elementy architektoniczne.

 

Widok z tarasu willi
 

 

Oś tej części ogrodu stanowi kanał – woda spływa kaskadami ze wzgórza, zwieńczonego klasyczną świątynią Diany. To bardzo efektowne rozwiązanie. Widać, jak ważne jest, żeby wzniesienie, z którego spływa woda, nie było oddzielną górką, ale stanowiło część ogrodu. Baronowa fajnie wykorzystała ukształtowanie terenu.

 

 

 

Formalny styl jest jednak w tej części ogrodu "złamany" - całość ocieplają nieco rozwichrzone rośliny.

 

Także geometryczny kanał obsadzony jest "miękką" roślinnością. Może to nie trzyma się stylu, ale dla mnie tworzy ładniejsze zakątki, bliższe dzisiejszej estetyce.

 

Elementy stylu krajobrazowego

 

Jest też i grota – pokazuję ją, chociaż nie lubię tego elementu ogrodów, wydaje mi się nazbyt pretensjonalny.

 

Cień, chłód, woda i tajemnicza atmosfera...

 

Wielbiciele egzotycznych roślin znajdą tu wiele atrakcji.

 

Z pewnością wyróżniają ten ogród wspaniałe widoki. Posiadłość położona jest na wzgórzu na półwyspie (Cap Ferrat, koło Nicei). Z tarasu pałacyku można podziwiać  morze po obu stronach półwyspu!

W samym ogrodzie także zadbano o okna widokowe (aż 7), przez które można podziwiać piękny krajobraz śródziemnomorski.

Zachwycające miejsce

Grzechem byłoby nie wykorzystać walorów położenia ogrodu.

Właściciele ogrodów położonych w pięknych okolicach, jakich przecież u nas nie brakuje, nie powinni o tym zapominać i zafundować sobie taką przyjemność,  jak baronowa Rothschild.

U mnie widoków, niestety, nie ma, ale chociaż jest las.

 

Wielką przyjemność w trakcie tej wycieczki sprawiły mi „tańczące fontanny”. Co pół godziny w ogrodzie włączano muzykę (nie za głośno!) - klasyczne kawałki, np. Czajkowskiego czy Straussa. W tym samym momencie uruchamiano fontanny i woda „tańczyła” w takt muzyki. Obserwowałam ludzi – byli zachwyceni, a z pewnością nie wszyscy byli miłośnikami muzyki klasycznej. Spektakl, dość kameralny, w tym pięknym otoczeniu, był naprawdę cudowny.

 

Chyba powinnam umieścić tu filmik...

Upał był okropny, jak przystało na ten rejon i porę roku, ale na półwyspie otoczonym przez morze wiał bardzo silny wiatr. Zdecydowanie umilało to zwiedzanie i zapewne wpłynęło na ogólne, bardzo pozytywne wrażenie z tej wizyty.

 

Jeżeli ktoś z Was zawędruje w te rejony – warto odwiedzić ten ogród. I nie ominąć wnętrza pałacyku, bo jest tam co oglądać.

 

Nie jest tu tak sztywno, prawda?