JOAN CLIFTON "PROJEKTOWANIE NOWOCZESNEGO OGRODU"

To kolejna pozycja z mojej ogrodniczej biblioteki, do której wracam co jakiś czas. Dla mnie to jest rodzaj poradnika – nie w sensie technicznym, raczej koncepcyjnym.

 

Tytuł tej książki w polskim tłumaczeniu nie jest najlepszy, bo mylący co do treści. Powinien brzmieć raczej: elementy architektury przestrzeni.

Autorka, znana projektantka, poświęciła bowiem tę pracę problemom dekorowania ogrodów.

 

Clifton zajmuje się nie tylko stricte ozdobami, ale też takimi elementami, tworzącymi strukturę ogrodu, jak ścieżki, mostki czy ławki. Bo przecież poza swoją funkcją, mają też walory estetyczne. Co zrobić, żeby były praktyczne i dekoracyjne jednocześnie?

Elementy te przez swoje rozmiary mogą wręcz zdominować przestrzeń ogrodu swoim charakterem.
Przykładem jest moja nieszczęsna ścieżka do domu z czerwonej kostki bauma (jak ja mogłam zrobić coś takiego?! Kiedy to zmienię??).

Nie lubię takich na sztorc postawionych kamieni

 

Nie obawiajcie się, że autorka jest zwolenniczką koncepcji dominującej roli architektury w ogrodzie. Wręcz przeciwnie, podkreśla, że ogród to teatr, w którym aktorami są rośliny.

Ale dekoracje są przecież ważne. Zresztą – czy my się w nich nie lubujemy..? Mam wrażenie, że nasze ogrody miałyby o wiele więcej dekoracji, gdyby nie ograniczenia finansowe.

 

Taki "wodny" element bardzo mi się spodobał

 

Bez względu na to, czy wolimy formalizm czy swobodę, Clifton przypomina, że ogród musi oznaczać się spójnością. O, jak mi się to podoba!

Spójna forma decyduje o równowadze i nadaje ogrodowi wyrazisty charakter.
Można mieć w nosie estetyczne zasady (znam takie osoby), ale jeśli chcemy, żeby ogród był „jakiś” (wiejski, spokojny, egzotyczny itp.) -  warto zadbać o tę spójność.

ogród japoński
 

W pierwszej części książki mamy krótkie przedstawienie głównych stylów ogrodowych, które współcześnie stosujemy.

A dalej znajdziemy masę szczegółowych wskazówek, dotyczących dekorowania różnorodnych przestrzeni.

Mamy rozdziały na temat nawierzchni, ławek, donic, rzeźb, elementów wodnych itd., a wszystko to omówione w kontekście stylu ogrodu, który dekorujemy.

 

Praktyczne rady wzbogacono o propozycje samodzielnego wykonania dekoracji ogrodowych – np. skrzyni-pojemnika z metalowymi okuciami, stolika z mozaikowym blatem, wiklinowego obelisku czy rzeźby świnki z wikliny. A nawet nowoczesnej fontanny z rur stalowych. Dla chętnych jest instruktaż, co trzeba wykonać krok po kroku. Fajne!

 

wygląda to naprawdę łatwo...
 

 Wiem, że wiele osób tworzy swój ogród intuicyjnie czy spontanicznie lub nie mając planu całości.

Oczywiście, można na wszystko patrzeć w ten sposób: podoba mi się, nie podoba, bez analizowania.

Ale warto też zastanowić się – JAKI skutek osiągnę robiąc coś takiego? Czy o to mi chodzi?

Albo z drugiej strony – skoro chcę stworzyć tu np. spokojny nastrój lub odwrócić uwagę od czegoś – CO mogę zrobić, żeby to się udało? Jaki wzór czy formę zastosować? W tej książce można znaleźć wiele podpowiedzi.



Na takim podłożu stolik nie będzie stabilny

 

Podobały mi się krótkie rozdziały, poświęcone może rzeczom oczywistym – ale uwierzcie - dla mnie one takie nie były, kiedy zaczynałam przygodę z ogrodem! Przypuszczam, że nie jestem wyjątkiem.

 

Np. w rozdziale Forma i kształt czytam, że linie równoległe (proste czy zakrzywione) wprowadzają porządek i uspokajają. A pionowa spirala, wetknięta w rabatę wśród roślin, stwarza iluzję ruchu w pionie, dynamizuje. Takie gotowce.

Albo: kwadrat (np. szopa) umieszczony na jednym końcu linii, przenosi tam ciężar i naszą uwagę, a umieszczenie takiego samego kształtu (niekoniecznie drugiej szopy, może wielkiego krzewu) na drugim końcu przywraca równowagę.

Autorka zwraca uwagę, że znaczenie ma materiał, nie tylko kształt. Np. wybór kuli - kamiennej lub z wikliny – ma nie tylko związek ze stylem ogrodu, ale daje kompletnie inny optyczny efekt ciężkości. A kula bukszpanowa?

 

Po co czytać rozdział: Wzór? No, wiadomo – cegłę można kłaść np. w jodełkę albo w koszyk... Ale kiedy zlecałam wykonanie swojej nieszczęsnej ścieżki NIE WIEDZIAŁAM, że mogę ją optycznie wydłużyć, wybierając określony wzór, a stosując inny – zachęcić do spaceru. 

 

Przy rozważaniach o znaczeniu koloru, ciekawe wydało mi się zwrócenie uwagi, że nadaje się do szybkich przeróbek, osiągania szybkiego efektu tanim kosztem. Np. przemalowanie na wyrazisty kolor ogrodzenia czy krzesła wiele zmienia w odbiorze całości.

Tak więc nie wszystkie wsporniki na pnącza muszą być czarne! Taki element ogrodu można „wydobyć” kolorem, stanie się wtedy wyrazistą dekoracją sam w sobie.

 

łatwo urozmaicić ogród umieszczając 2-3 takie płyty 

 

Druga drobna i ważna sprawa - kolorem można scalić ogród.

Więc jeśli mam wrażenie chaosu, brak klarownego układu, nie wszystko do siebie pasuje, a nie stać mnie na rewolucję w ogrodzie – jeden kolor na wielu elementach ogrodu może pomóc.

 

Przeczytanie uwag o Fakturze kilka rzeczy uświadamia: skoro chropowate powierzchnie dają wrażenie swobody i naturalności, stara łuszcząca się cegła fajnie pasuje do swobodnego stylu. Gładkie, twarde w odbiorze elementy świetnie wpiszą się w formalny, miejski styl czy nowoczesny. To dlatego mi „zgrzytała” błyszcząca, równiutka cegła klinkierowa...

 

Treści towarzyszą piękne, inspirujące fotografie

I taki fajny drobiazg : błyszczące powierzchnie wprowadzają słoneczne refleksy. Więc w smutnym kątku ogrodu dam np. wodę w płaskim naczynku, element z lśniącej blachy czy choćby rośliny o błyszczących liściach.

 

O Dźwięku się często zapomina przy planowaniu ogrodu, bo go nie widać. A niby wiemy, że bardzo wzbogaca ogrodową rzeczywistość.

Lubicie szumiące drzewa – sadźcie liściaste!  Nic ich nie zastąpi. Albo choć trawy wysokie!

 

Moją uwagę zwrócił rozdział o inskrypcjach –  to ciekawe i rzadko u nas spotykane dekoracje. Mogą być oryginalną ozdobą, jednocześnie wyrażającą osobowość właściciela, jego filozofię życiowa, upodobania kulturalne.

Taka inskrypcja w ogrodzie może wchodzić w intelektualną grę z gościem lub być pamiątką ważnego, rodzinnego wydarzenia.
Wpisane na listę do zastanowienia – chcę coś takiego! Wykute w kamieniu czy wyryte na desce..? Może w mokrym betonie? Będzie fajna zabawa. Przyjdzie na to właściwy moment. Jeszcze nie wiem, co i jakie, ale chcę.

Sporo miejsca autorka poświęca rzeźbom. Z tym jest trudniejsza sprawa.

Uważam, że mogą być wspaniałą dekoracją ogrodu, wręcz definiować jego przestrzeń. Ale – zwykle są bardzo drogie. Niewielu z nas ma możliwość zdobycia do ogrodu czegoś w dobrym guście. Ale – może taka figura z wikliny... czy ciekawy, stary pień... czasem się uda coś zdobyć.

 

Jedna uwaga wydała mi się ważna: rzeźby umieszczone na wyeksponowanym miejscu stanowią wyraźny, widoczny z oddali element – pasuje to w bardziej formalnym czy nowoczesnym ogrodzie.

Natomiast pomysł umieszczenia ich wśród roślin, wyłaniających się z gąszczu niespodziewanie – bardziej mi pasuje do mojego ogrodu.

Nie mam rzeźby... Ale może kiedyś...

 

 

No i tak mi się rozmyślało przy tej książce.

A jeśli rzecz wzbudza refleksję, skłania do zastanowienia czy poszukiwań – znaczy, że warto sięgnąć po tę pozycję. Może coś dobrego dla ogrodu z tego wyniknie?
Spróbujcie!