ARLEY HALL

Arley Hall to jedna z angielskich posiadłości, zamieszkałych przez jedną rodzinę od 500 lat.
Od XV wieku! - zawsze robi to na mnie wrażenie.
XIX-wiecznemu, neogotyckiemu dworowi towarzyszą zabudowania z początku XVII w.
Obecny ogród i park krajobrazowy powstały w XIX stuleciu, a od 1960 r. są otwarte dla publiczności.
Całe założenie wpisane jest do Krajowego Rejestru Parków i Ogrodów Historycznych (jako zabytek II stopnia).
Uważane jest za jeden z 50 najwspanialszych ogrodów Europy.
I miałam możliwość odwiedzić to miejsce tego lata!

było co oglądać!

 

Posiadłość jest bardzo rozległa. Poza ogrodem formalnym, liczącym prawie 5 ha, jest jeszcze m.in. nieformalny ogród leśny i arboretum z kolekcją roślin kwaśnolubnych.

 

Zapraszam więc do ogrodów Arley Hall!

Na początku zajrzałam do małego Ogrodu Ziołowego.

 

Dlaczego tak rzadko stosujemy takie ścieżki w naszych ogrodach..?

 

Za tym ceglanym murem z powyższego zdjęcia jest Kitchen Garden, stanowiący w zasadzie dwa odrębne w charakterze ogrody za murami - warzywno-owocowy oraz mieszany, z krzewami i bylinami.

 

Na żwirowym placyku stoi tam metalowa, biała altana.

Trochę „za słodka” jak dla mnie. Ale przede wszystkim nie podoba mi się, że stoi tak oddzielnie. Nie sądzicie, że byłaby ładna otulona roślinami?

 

ażurowa, koronkowa altana

 

Podobało mi się, jak wykorzystano tu rośliny – zielone bryły topiarów otoczone delikatnymi, białymi kwiatami z niewielkim dodatkiem różu.

 

jak ja lubię kosmosy!

 

Bardzo lubię takie kompozycje. Próbuję zrobić coś takiego u siebie. Naturalnie, nie stosuję tak wyszukanych kształtów, bardziej odpowiednie wydają mi się bukszpanowe kule, ale efekt, mam nadzieję, będzie podobny.

Na tym zdjęciu mamy prawie wszystko, co kojarzy się z angielskim ogrodem – ciemnozieloną ścianę żywopłotu cisowego, ceglany mur, cięte bukszpany i kwitnące byliny.

 

byliny raczej naturalistyczne w stylu

 

Widać często stosowane zestawienia kolorowych chabrów  – widziałam je w wielu miejscach. Takie „zwykłe” kwiatki, a jak efektownie wyglądają.

 

 

jak ładnie "grają" kolory

 

Co do kolejnej części pozwolę sobie na obrazoburcze stwierdzenie - Walled Garden nie byłam zachwycona – miałam wrażenie zachwianych proporcji – według mnie trawnik był za wielki, a buki fastigiata przytłaczające w stosunku do reszty nasadzeń. Nawet nie zrobiłam tu zdjęcia.

A najbrzydsza była ta liliowo-szara rabata z dodatkiem różu – takie to było ponure...

Ale w tym ujęciu wygląda ładnie, prawda? Można podziwiać choćby spójność kolorystyczną.

 

lubię formalne zbiorniki wodne

 

Natomiast Herbaceous Border – długa, bylinowa rabata – była piękna.

 

robi wrażenie, prawda?

 

To jedna z najstarszych podwójnych, bylinowych rabat w Anglii (z 1846 r.).

Tak skomponowana, żeby atrakcyjnie wyglądać cały rok. A to wcale nie jest takie łatwe. Oj, można się tu uczyć...
Próbujmy! (Mnie na razie ciężko idzie). Rośliny – takie, jak u nas, wcale nie jakieś wyszukane - ostróżki, krokosmie, słoneczniczki, rozchodniki, przetaczniki, szałwie...
Wszystko na tle ceglanego muru i cisów, miejscami przyciętych jak przypory, co dzieliło kolorową rabatę, żeby przypadkiem to morze kwitnących bylin nie wydało się monotonne.

plamy koloru powtarzają się na długiej rabacie

 

Dwie takie rabaty łączyła (dzieliła) trawnikowa aleja.

Na jednym jej końcu znajdował się cienisty zakątek z klasyczną altaną, z drugiego końca rozciągał się widok na wiejski krajobraz.

za murem jest Walled Garden

 

Ta rabata z połowy XIX w. jest dowodem, że stosowanie bylin nie znikło w czasach wiktoriańskich, wraz z modą na dywanowe rabaty z kwiatów jednorocznych. Oraz, że to nie Gertrude Jekyll je wynalazła.

Jeżeli ktoś woli bardziej skromne rozwiązania, dobrze będzie się czuł w Fish Garden (Angel Fishes Wropes, czyli Wędki Aniołków – podobno tak się nazywa ten typ założenia ogrodowego).

całość umieszczona w niewielkim wgłębniku

 

W tym wnętrzu ogrodowym mała, formalna sadzawka z figurką na środku, stanowiła centrum klarownego układu.

Ten ogródek bardzo mi się spodobał.

Nie tak trudno przenieść do siebie takie zestawienie – np. cisowa półkula, jako mocny akcent, przy niej jakaś wysoka zwiewność, a wokół niskie byliny w jednym gatunku.

Mury są wszechobecne w angielskich ogrodach. Można np. tak zagospodarować ściany budynku gospodarczego czy garażu:

mury przysłonięte są częściowo

fajnie prowadzone drzewka owocowe

 

W Arley Hall, jak w typowym formalnym ogrodzie, można było obserwować osie widokowe:

 

Ta aleja z ostrokrzewów z jednej strony prowadziła do Walled Garden, a z drugiej schodki wiodły na mały placyk z zegarem słonecznym, który od wiejskiego krajobrazu oddzielało małe ha-ha.

Tak nazywane rozwiązanie architektoniczne, to uskok terenu, stanowiący niewidzialne ogrodzenie. Dzięki niemu nic nie zakłócało możliwości podziwiania wiejskiego krajobrazu! A żadne bydlątko do ogrodu się nie dostało.

 

ta linia na dole to rów ha-ha

 

Nie dało się przejść obojętnie obok tego wspaniałego, olbrzymiego cedru – jaki ma dramatyczny wygląd! Od razu przychodzi do głowy, że stare drzewo nie potrzebuje ozdób wokoło, pełni rolę solitera, określającego charakter danego zakątka ogrodu.

 

W trakcie spaceru po ogrodzie zatrzymałam się przy Tea Cottage – małym, malowniczym domku. Podoba mi się to połączenie -cegła i dach z łupka.

 

Obok znajdowała się duża kolekcja krzewów różanych.

A stąd już niedaleko do The Rootree – to część ogrodu zupełnie odmienna w nastroju .

inny świat

 

Zacieniona, ze strumykiem, sadzawkami pokrytymi rzęsą, kaskadami...

 

mogłabym mieć taki kącik w ogrodzie

 

Rośnie tu mnóstwo różaneczników i azalii, magnolie, klony japońskie i masa cieniolubnych bylin.

Pomiędzy roślinnością prowadzą kręte, żwirowe dróżki.

za zakrętem kryje się tajemnica

lubię omszałe kamienie

 

Lubię takie ogrody! Gdybym miała wybierać między skąpanym w słońcu, suchym ogrodem a takim - nie miałabym wątpliwości.

 

Woda, paprocie i mchy

 

Arley Hall jest różnorodny, pełen wnętrz ogrodowych o odmiennych klimatach, więc każdy znajdzie tu coś dla siebie – zarówno miłośnik kwiatów, jak i zwolennik formalnej elegancji czy naturalistycznych zakątków.

W naszych ogrodach także staramy się tworzyć takie miejsca, chociaż w mniejszej skali. Myślę, że można wykorzystać takie rozwiązania!

 

znane byliny posadzone w grupach

romantyczny zakątek do siedzenia

 

A na koniec, na pociechę wobec naszych ogrodowych zmagań z przeciwnościami losu - chore róże. I tam nie wszystko się udaje...

 

różana rabata - krzewy bez liści