OCZAR

Ogłaszam, że w moim ogrodzie pojawiły się pierwsze kwiaty!

Zakwitł hamamelis x intermedia (mieszańcowy), chyba odmiana Diane

Piszę chyba, bo pojawił się w moim ogrodzie w Czasach Ignorancji.

Przeczytałam ostatnio w świetnej książce (o której napiszę na pewno), że oczary rosły na terenach Europy aż do ostatniego zlodowacenia, ale po nim już nie i obecnie określa się ich pochodzenie jako azjatyckie i amerykańskie.

 

To oryginalna roślina, choćby z powodu terminu kwitnienia – w lutym, marcu. Kwiaty nie boją się mrozu, wtedy się zwijają. Kwitnie koło miesiąca na pędach dwuletnich lub starszych. Podobno im jest cieplej, tym krócej, ale nigdy tego nie sprawdzałam.

 

Gałązki są oblepione pąkami kwiatowymi, część już się rozwinęła. Pierwszy wiosenny kolor w ogrodzie to czerwony!

 

To krzew niewymagający cięcia ani okrywania, w zasadzie bezobsługowy.

Dobrze rośnie na stanowiskach osłoniętych, na kwaśnej lub obojętnej glebie, podobno żyznej. U mnie posadzony został na słabej i suchej, może teraz po latach zrobiło się tam więcej próchnicy.

 

Znalazłam informacje, że nie lubi konkurencji korzeniowej, ale u mnie rośnie przy wielkich żywotnikach i w ogóle na rabacie wśród krzewów i bylin. Nieźle sobie radzi.

I znów gdzieś czytałam, że to typowy soliter. Wygląda na to, że posadziłam go wbrew zasadom sztuki...

 

Tu zeszłoroczne zdjęcie całego krzewu, niezbyt dobre, bo nawet z bliska nie widać koloru.

 

Inną tego przyczyną jest fakt, że kwiaty tak wyglądały, na tym samym krzewie! Jakby przesuszone i żółtawe.

 

A to zdjęcie aktualne:

 

Inna ciekawa informacja, którą znalazłam w swoich własnych notatkach, opisuje „orzechy czarnoksiężnika” - jego owoce, pękające z trzaskiem i wyrzucające nasiona na kilka metrów. Dacie wiarę, że mając go dobrych kilka lat w ogrodzie, nigdy tego nie obserwowałam?? Może w tym roku się uda, skoro o tym wspomniałam, to wręcz moim obowiązkiem jest sprawdzenie tego i zaświadczenie w blogu.

 

Natomiast zauważyłam ładny, złoty kolor liści jesienią. Wygląda bardzo dekoracyjnie. Szkoda tylko, że u mnie dość szybko opadają.

 

 

Za co go lubię?

Przede wszystkim lubię go dopiero od niedawna, chociaż mam go długo. Wydawał mi się zwykłym krzaczorem, o nielicznych, niewidocznych z daleka kwiatach.
Dopiero kiedy się wzmocnił i urósł, zaczął kwitnąć obficie, a jego żółte liście jesienią rozweselają rabatę.
Teraz go doceniam. Ale myślę, że sensownie jest posadzić go blisko okna lub ścieżki – z daleka kwiaty niewielkich rozmiarów są niewidoczne, a przecież o tej porze roku nie siadujemy w głębi ogrodu.
No, chyba że ktoś wybierze odmianę o kwiatach żółtych, ta może będzie widoczna z większej odległości. 



Przepraszam, ale niechcący skasowałam ten post - udało się go odzyskać, ale komentarzy, niestety, nie.