OGRÓD ANI - KOPALNIA POMYSŁÓW I INSPIRACJI

Uwielbiam zwiedzać ogrody. Każde takie spotkanie wiele przynosi, chociaż każde jest inne.
Ogród odbieram na różnych poziomach - chłonę atmosferę albo skupiam uwagę na wyjątkowych roślinach albo analizuję rozwiązania, jakie zastosował jego twórca.

Ogród Ani, do którego dziś zapraszam, jest ciekawy pod każdym z tych względów.

w jesiennym ogrodzie Ani królują trawy

Pierwsza rzecz, która zwróciła moją uwagę, to podział przestrzeni.


Ogród jest niezbyt duży, ma 950 m 2. I powierzchnia ta rozkłada się na teren wokół domu w miarę równomiernie. To nie to samo, co mieć do dyspozycji prostokąt o tej powierzchni.
Ponadto największy obszar ma kształt długiego prostokąta, dużo szerszego niż głębszego.

A więc - do zagospodarowania były kawałki ziemi nieduże i o trudnym kształcie. Piszę o tym tak szczegółowo, bo Ania świetnie, według mnie, poradziła sobie z tą trudną przestrzenią.
Podzieliła ją na części - przecięła ścieżkami i stworzyła lekkie, niepełne przesłony z roślin.
Ciekawe, że te cięcia nie idą prostopadle do ściany budynku, co dodatkowo oszukuje oko i poszerza optycznie działkę.

ścieżka prowadząca do kącika wypoczynkowego

łuki rabat pogłębiają ogród, wygięta, sucha rzeka wydłuża oś widokową

Ale to nie jedyny sposób na optyczne powiększenie ogrodu.
Ogród Ani sąsiaduje z dużym stawem, a właściwie z publiczną alejką, która go otacza. Z założenia ogród miał być otwarty na staw, bo warto przecież wykorzystać krajobraz poza ogrodem, żeby dodać mu oddechu i cieszyć się dalszym widokiem.

Punktem wyjścia do tworzenia całej koncepcji ogrodu były okna gabinetu męża, z którego musiała otwierać się jak najdłuższa perspektywa, na tej linii trzeba było otworzyć widok poza granice.
Żeby to było możliwe, trzeba było zrezygnować z pełnego ogrodzenia. A postawienie takiego zwykle jest silną pokusą w przypadku niewielkiej przestrzeni i potrzeby intymności.
Tu właściciele zrezygnowali z takiego rozwiązania - ogrodzenie jest, a jakby go nie było.
Ania w ogóle nie lubi widocznych ogrodzeń, z powodów praktycznych jakieś musi być, ale jest jak najbardziej ażurowe, a słupki Ania ukrywa wśród roślin. Z jednym wyjątkiem - ale to za chwilę.

za ażurową przesłoną roślinną widać staw i drzewa na jego dalszym brzegu

dla mnie pomysł genialny - ogrodzenie, które nie zasłania i przyłącza rozległy teren do ogrodu

Warto też podkreślić, że projekt ogrodu powstawał równocześnie z domem, czyli plan całości był od początku.
Kto z nas tak zaczynał tworzenie ogrodu? Ja na pewno nie. Dlatego u mnie powstające przez pączkowanie kolejne części ogrodu (np. warzywnik) nie są dobrze skomunikowane, a nie da się tego naprawić.
Ania uniknęła tych błędów. I Jej ogród ma spójny, logiczny układ, optymalnie dostosowany do działki.
Przyjrzenie się temu, to gratka dla wielu ogrodników, bo większość z nas dysponuje stosunkowo niewielką przestrzenią i często ma wrażenie, że taką nie bardzo da się podzielić. Boimy się, że to zmniejszy i tak nieduży ogród, a tu widać, że może być odwrotnie.

prawie nie widać, gdzie kończy się ogród

sucha rzeka wpływa do stawu, więc jeszcze mocniej łączy to, co przed i za ogrodzeniem

Ania powiększyła też swój ogród w sposób dosłowny.
Powstało Zapłocie - tak nazywa ogródek, który zakłada za ogrodzeniem swojego ogrodu, na gminnym terenie (oczywiście, za zgodą). Dzięki temu zyskała dodatkowe 200 m 2, a ponieważ ogrodzenie jest niewidoczne, sam ogród wydaje się większy.

rabata na Zapłociu

kolejne, romantyczne okno z ogrodu na świat dookoła

W czasie pierwszej wizyty moja uwagę zwróciły nawierzchnie w ogrodzie, ciekawie zaprojektowane.
Jak wspomniałam, spełniają nie tylko funkcję komunikacyjna, ale ich pasy mają dzielić przestrzeń.
Ania zastosowała do tego kilka rodzajów materiałów. Żwir, korę kamienną, otoczaki, cegły, deski i kostkę granitową. Sporo, jak na tej wielkości ogród.
Dlaczego więc wszystko sprawia dobre wrażenie? Kluczem jest kolor, a właściwie dwa kolory, w których utrzymane są wszystkie zastosowane materiały, wszystko także zharmonizowane z domem. Bo wykorzystano pozostałą po budowie domu cegłę, nic nie powinno się zmarnować, a całości wyszło to na dobre.

piękne, szare deski tarasu

...ładnie łączą się szarą granitową kostką

stonowany żwir i cegła tworzą tworzą nieregularną w kształcie nawierzchnię, w którą swobodnie wdzierają się rośliny

Ania ma duże doświadczenie ogrodnicze. Od dzieciństwa towarzyszyła babci w pracach ogrodniczych, sama ogród uprawia od ponad 20 lat. A doświadczeniu towarzyszy duża wiedza o roślinach, bo skończyła ogrodnictwo. Co prawda nie pracowała zawodowo w branży, ale zajmując się florystyką i projektowaniem, nabyła umiejętności przydatnych w projektowaniu ogrodu, a potem pogłębiała je, ucząc się samodzielnie. A teraz spełnia się w swoim ogrodzie, ale również pomaga koleżeńsko urządzać je innym.

przez kamienną "kładkę" nad suchą rzeką (przesłonięta!) wkraczamy do kolejnej części ogrodu

kompozycja płynie - od intensywnych barw do delikatnych w głębi (już za ogrodzeniem)

Ania ogród pielęgnuje sama. Nie bez trudności, bo gleba tu jest ciężka, gliniasta, trudna do uprawy.
O ile łatwiej byłoby poprawić glebę przed założeniem ogrodu! Zaniedbanie tego Ania uważa za swój największy błąd (pamiętacie ten artykuł?).
Teraz przez lata (nie bez trudu) stara się to nadrobić, wprowadzając jak najwięcej materii organicznej i piasku, wykorzystuje również obornik. Sztuczne nawozy stosuje tylko do trawnika (a jest nienaganny).

widać starannie przycięty brzeg trawnika

Do typowych problemów ze szkodnikami czy chorobami gospodyni ogrodu podchodzi filozoficznie - stara się nie widzieć plamistości liści, mszyce i ślimaki zbiera ręcznie, ale na luzie. Pierwszym preparatem starannie zastosowanym był Lepinox na ćmę bukszpanową.

Mimo, że ziemia jest bardzo wilgotna, w ogrodzie działa linia kroplująca - nie wolno dopuścić do przesuszenia gliny, bo wtedy tworzy się kamienna skorupa i żadne podlewanie nie pomoże.

fragment rabaty w odcieniach żółci

sucha rzeka wypływa spod domu, otoczaki podkreślają jej kształt, a bylinowo-trawiaste kompozycje dodają uroku

Na każdym zwiedzającym duże wrażenie robił warzywnik.
Zajmuje sporą część działki. Bardzo praktyczne jest umiejscowienie go w bliskości pomieszczeń gospodarczych i kompostownika.

Kapitalnym pomysłem było zamknięcie warzywnika ceglanym murem, mimo, że Ania nie znosi ogrodzeń.
Otóż mąż Ani stwierdził, że musi mieć sad. A ponieważ rozmiary działki uniemożliwiły dosłowną realizację tego marzenia, wprowadzono znane od wieków rozwiązanie - poprowadzenia po murze specjalnie ciętych drzew owocowych.
Piękne! Nie widziałam tego jeszcze w polskim ogrodzie.

W skrzyniach rosną warzywa, krzewy owocowe, kwiaty na cięcie...
Kto twierdzi, ze w jego ogrodzie nie ma miejsca na jakieś rozwiązania, powinien uczyć się od Ani!
To piękna część ogrodu i zadziwiająco pełna wdzięku.

czy ktoś widział piękniejsze wejście do ogrodu warzywnego?

warzywa rosną w skrzyniach, pomiędzy nimi ceglane ścieżki, a samosiejki traw dodają całości niesamowitego wdzięku

na murze grusze i jabłonie, a u ich stóp poziomki, w niektórych skrzyniach krzewy owocowe i kwiaty do cięcia

Pora wreszcie coś napisać o roślinach.
W ogrodzie jest ich masa, rabaty są gęsto obsadzone, efektowne. Co krok widać jakieś ciekawe odmiany. I warto podkreślić, że ogród jest młody - ma 5 lat.
Ania ciągle kupuje nowe rośliny, tyle wspaniałych odmian kusi. Kiedy coś Ją chwyci za serce, MUSI TYLKO znaleźć jakiś pomysł, co z nową roślinką zrobić. I zawsze znajduje.

Na szczęście, jest jeszcze niezagospodarowane do końca Zapłocie. No, a poza tym, zawsze coś przecież trzeba/można zmienić.

niezastąpiony bodziszek Rozanne króluje wśród jesiennych kwiatów

trawnik, jak rzeka, prowadzi przez jedną stronę ogrodu

Przy komponowaniu rabat Ania kieruje się przede wszystkim zgraniem kolorów, robi to bardzo starannie, a efekty budzą zachwyt. Mamy i klasyczne, harmonijne połączenia, ale sporo jest zdecydowanie bardziej odważnych. Każdy znajdzie tu dla siebie inspirację.
Ważne są też faktury i pokrój roślin, rozczochranym - towarzyszą gładkie, wysokim - niskie.

kompozycja różowa

jeżówki Green Jewell

tu zieleni towarzyszą żółcie

srebrzystości z zielenią haconechloi

Ogród jest słoneczny. Co prawda, Ania posadziła sporo drzew (pięknych!), ale są jeszcze młode, więc gospodyni narzeka na brak cienia w ogrodzie. Co będzie za parę lat, kiedy się rozrosną?

ten narożnik ogrodu dzięki brzozie ma więcej cienia, a obok rosną już młode drzewa

drzewa na pierwszym planie rosną w ogrodzie, te duże w głębi są "pożyczone"

Ogród jest za mały, żeby pomieścić wszystko. Więc Ania sadzi przede wszystkim ciekawe odmiany, chcąc sobie sprawić przyjemność. Bo tzw. zwyklaki widzi wszędzie. Jak mówi: w dużym ogrodzie miałaby i takie i takie.

przedogródek to ostoja spokoju - jest prawie monochromatyczny, budują go bryły i duże plamy

wspaniałe kępy trawy hakonechloa macra

Ania kipi energią. Jej pasją jest działanie, tworzenie, zmiany. Odpoczywać w ogrodzie raczej by nie potrafiła. Marzy: żeby tak mieć większą działkę... można by zaszaleć... Można by stworzyć rozległą rabatę krzewiasto-drzewiastą... I żeby jeszcze pozwiedzać angielskie czy holenderskie ogrody!

w pomysłowo zagospodarowanym kąciku z hamakami Ania rzadko wypoczywa

na tej ławeczce w głębi przysiada na krótkie chwile

Oglądając cudze ogrody widzi to, co ładne, w swoim - co do poprawy. Ale bez spiny! I tak trzymać, powinnam brać z Ani przykład.

Najbardziej cieszy Ją, że cała rodzina chętnie korzysta z ogrodu, że wszyscy lubią w nim wypoczywać.
I jeszcze, jak przechodnie chwalą Jej piękny ogród. A chwalą!

bo czy można się oprzeć takim widokom?