POWRÓT TAMARYSZKA

Wracam z Nowym Rokiem, życząc czytelnikom wszystkiego najlepszego w 2020!

Niech ogrody pięknieją, a radość z nich płynąca będzie coraz większa!

wielu ogrodników niecierpliwie czeka wiosny - więc wspomnienie wiosennej Rabaty Leśnej na dzień dobry

Mam wielką nadzieję, że przez swoją długą nieobecność w sieci nie popadłam w zapomnienie, bo nie tylko sama nie pisałam, ale i nie zaglądałam do nikogo. Niestety, nie dało się inaczej.

Ale wracam do życia internetowego, przede mną 365 dni nowego roku, a w każdym na pewno wydarzy się coś związanego z ogrodem. Wcale nie przesadzam - nawet jeśli nie jestem w ogrodzie, nie ma dnia, żebym o nim nie myślała. A z tego myślenia to wiecie, co wynika - nowe pomysły i plany, a nawet jeśli nie - przecież zawsze są to myśli przyjemne, czyż nie?

np. o Białym Ogrodzie myślałam i myśleć będę dużo, dokonują się tam pewne zmiany

tej wiosny widok będzie już inny

Ale zanim napiszę, co z tego mojego myślenia o ogrodzie wynika na ten rok, pokażę, co działo się w minionym.
A działo się! Aż się sama zdziwiłam, pisząc to podsumowanie, ile się działo.

Po pierwsze - usunęłam wiele (chyba 11) rozrośniętych jałowców, które chorowały, a dodatkowo wcale nie zdobiły ogrodu, bo były to bezmyślne nasadzenia sprzed lat.
Niestety, nie ma już też wierzb mandżurskich, które pochylały się nad mostkiem i malowniczo zdobiły to miejsce, ale "nie ma tego złego..." - rabaty zyskały więcej światła.

nie ma już tej bez sensu posadzonej tui i cisa pod brzozą, a wielka krzewuszka ma zaplanowaną przeprowadzkę na wiosnę

pomidory tego roku obrodziły i były zdrowiutkie, chociaż naprawdę nie miałam czasu o nie zadbać

Jak to zwykle u mnie wiosną, sporo roślin też przesadziłam.
Np. wielką tawułę Grefsheim z Białego Ogrodu (poszła do Zakątka Leśnego). Miała tam za mało światła, a poza tym wiązało się to ze zmianami w Białym Ogrodzie. Wiele roślin tam poprzesadzałam i pojawią się nowe. Chcę tam więcej kwiatów i więcej romantycznego nastroju. I chcę poprawić najbardziej zacieniony kąt, oby się udało.

Ale osią tych korekt był skrót do innej części ogrodu.
Przeprowadziłam bowiem stamtąd ścieżkę do Zakątka Leśnego i bardzo jestem z tego zadowolona. Ścieżka powstała z odpadów po układaniu tarasu, jest wąska i w zamyśle ma się "przepychać" między roślinami. Będzie prowadzić przez przejście w cisowym żywopłocie, oddzielającym oba ogrodowe zakątki, o zupełnie odmiennym charakterze.

tak wyglądało już nieco oczyszczone miejsce w Białym Ogrodzie, te tujowe drapaki w tle też wyleciały

przymierzam się do ułożenia ścieżki, w głębi widać folię do powstającej sadzawki, trzeba pilnie oddzielić te 2 części ogrodu

wykorzystałam resztki z tarasu, w głębi widać, że ścieżka ma prowadzić do bramy w cisowym żywopłocie, którego zaczątki już są

ta dziura obok kwiatu jaśminowca prawie w środku zdjęcia, to miejsce, gdzie znika ścieżka (małą azalia już przesadzona)

To nie jedyna nowa ścieżka - musiałam również zrobić zmiany pod bluszczową altaną.
Z powodu dużego cienia i trasy sprintów psa do ogrodzenia, trawa nie chciała tam rosnąć. Myślałam, że małe cegiełki wśród trawy wystarczą, ale się myliłam.
Przy okazji mogłam powiększyć rabatę i posadzić nowe rośliny.

sami widzicie, jakie tam było klepisko...

płyty ułożone - między nimi chcę posadzić tojeść rozłogową, chyba tylko ona tu wytrzyma

na powiększonej rabacie znalazły się marzanka wonna i liriope, a ponad nimi górują (no, prawie) bukszpan i gillenia

Tyle dobrych zmian u mnie nastąpiło minionego roku, ale, naturalnie, były też i kłopoty.
Np. wróciła podła ćma bukszpanowa i znowu rzuciła się na moje bukszpany. Ponieważ w okolicznych ogrodach nikt z nią nie walczył, zeżarła w okolicy, co mogła i znów przyszła do mnie. Na szczęście, miałam Lepinox (dzięki, Asiu!), wisiały też pułapki feromonowe i jakoś ją przegnałam, ale czy na zawsze..? Lepinox na ten rok już mam, ale jeśli sytuacja znów się powtórzy, rezygnuję z bukszpanów w ogrodzie.

Do porażek zaliczę kondycję niektórych powojników. Wymarzony Sophie z miniaturowymi, granatowymi dzwoneczkami marnie sobie radzi, więc znowu zmieni miejsce. A Huldine, wydawałoby się, posadzony zgodnie z wymaganiami - nie miał ani jednego kwiatu... Dlaczego???

za to zawilce były absolutnie cudowne, to był zdecydowanie ich rok!

naparstnice także sprawiły mi dużo radości

a to nowinka na próbę - brunnera Jennifer o białych kwiatach

W Kąciku pod Lipą jest wreszcie maszkaron z ciurkadełkiem, a obok nowa ławka.
Czegoś mi przy niej brakowało (jakby miała za wysokie nogi..??), więc wkrótce pojawią się po jej bokach duże, gliniane donice z kwiatami.

mam nadzieję, że niedługo będzie można słuchać szmeru wody z ciurkadełka, odpoczywając na ławeczce

Ale to nie jedyne nowe miejsce do siedzenia w ogrodzie - są krzesełka ze stoliczkiem na wyremontowanym ganku. I od razu mówię, że tak, będę tam siadywała - to najgorętsze miejsce u mnie i uwierzcie - w marcu, a nawet w lutym, baardzo przyjemnie się tu siedzi z kubkiem herbaty, a wszędzie indziej o tej porze roku nie da się na luzie posiedzieć, bo przecież za zimno.

w ceglanych donicach pojawiły się żywotniki (będą strzyżone, jak i pozostałe w przedogródku)

jestem zadowolona z mebelków, są bardzo solidne

I mam jeszcze dwie ławki w Zakątku Leśnym - zupełnie w innym stylu, bo i zakątek ogrodowy inny w charakterze. Są to proste dechy na półpieńkach, nie zabezpieczone, bo mają być omszałe i zszarzałe jak najszybciej. Ile osób powie, żem głupia?
Nie są na wieczność z pewnością, ale nie o to mi chodzi.

Powinnam zrobić relację z ich robienia, ale wstyd. Żebyście widzieli, ile krzywo wkręconych i wystających śrub jest pod spodem... Tak to bywa, kiedy ciemna masa bierze się za robienie ławki (a przecież to takie proste!).

jedna ławka stoi tuż nad wodą, za plecami ma bluszczową ścianę, nic, tylko obserwować rybki... chyba przeżyją zimę?

druga ławka w barwinku, staram się poprowadzić trzmielinę, aby stworzyła jej osłonę za plecami

Wydaje się, że tak dawno już u mnie jest, tyle już o niej pisałam, ale to przecież w 2019 zrobiłam leśną sadzawkę, więc muszę o niej wspomnieć. Przecież to spektakularna odmiana Zakątka Leśnego. Tym bardziej, że wiązała się z posadzeniem wielu nowych roślin (jak przystało na miejsce - to rośliny podszytu leśnego).

wiosną tego roku była tylko dziura w ziemi...

...a pod koniec sezonu już tak! Muszę powiedzieć, że jestem dumna

Jest też furtka do lasu i 2 nowe kraty na pnącza (bo miałam remont elewacji domu tego lata po 20 latach mieszkania, co to się działo!).

I zrobiłam wreszcie kamienny krąg na ognisko w lesie (przy okazji remontu elewacji trzeba było wykorzystać resztki zaprawy - wcisnęłam w nią kamienie polne).

Porozkładałam też trochę linii kroplujących na rabatach.

Do tego doszedł generalny remont kuchni i ważne, rodzinne sprawy nieogrodowe... No, naprawdę się działo minionego roku.

furtka do lasu, oddziela ogród od części leśnej działki

jestem zadowolona z projektu, ale z wykonania mniej - furtka nie jest cynkowana i wygląda mi na to, że czeka mnie coroczne malowanie

Podsumowując - to był ciężki, ale dobry rok.
Chociaż zdecydowanie niespokojny i męczący - dużo zmian, dużo się działo, dużo nerwów, dużo problemów.
Ale ostatecznie wiele spraw zostało pozytywnie zamkniętych, wiele zatrzymało się na przyzwoitym poziomie. Jestem zadowolona, choć zmęczona. Więc na nowy rok życzcie mi spokoju.

bardzo mi się podoba nowa kompozycja przy tarasie - bergenie i bodziszki, a w donicy młodziutki powojnik Rooguchi pnie się po żyłkach

u stóp powojnika też są bodziszki (Rozanne) i tymczasowo gaura (okazała się zbyt duża)

ten trudny rok zbliża się ku końcowi - jesień...  ( a tegoroczna zasługuje na oddzielną relację)

Napiszcie, jak oceniacie minione 12 miesięcy w swoich ogrodach.
Czy więcej było zmartwień czy ogród rozkwitał bez problemów?
Mam nadzieję, że mieliście więcej luzu, niż ja, i możliwość spokojnego cieszenia się swoimi ogrodami.