UPTON GREY

Po artykule o stylu Arts & Crafts i Gertrude Jekyll po prostu musiałam pokazać wyjątkową posiadłość Upton Grey.

Dom jest w edwardiańskim stylu, ale posiada wiele elementów z XV i XVIw. Jest piękny i pełen uroku, jaki mają stare dwory.
Podjazd otoczony jest ceglanym murem. Z boku jest kościół i stary cmentarz, do którego prowadzi urocza, kuta furteczka – właśnie przy niej zrobione jest zdjęcie, umieszczone w moim profilu!

Historia ogrodu jest bardzo ciekawa. Był rok 1908, kiedy Charles Holme, wydawca magazynu  "Arts&Crafts", zatrudnił czołową przedstawicielkę tego ruchu, Gertrude Jekyll, do zaprojektowania ogrodu. Miała wtedy 65 lat.

Powstały wtedy dwa zupełnie odmienne ogrody – przed i za domem.

Jeszcze 30 lat temu cały ogród był bardzo zaniedbany i zniszczony, tak ukazują jego stan fotografie z książki:

 

Od 1986 r. zaczęła się jego wierna restauracja według oryginalnych planów genialnej Gertrudy.

 

Rekonstrukcja jest dziełem Rosamund Wallinger, która wcześniej zajmowała się biznesem w Londynie. Gdy wspólnie z mężem, lordem Carringtonem, kupili Upton Grey, postanowiła „z ignorancją i entuzjazmem  prawdziwego amatora” przywrócić edwardiańskiemu ogrodowi świetność.

Żmudna praca odtwarzania ogrodu uczyniła z Rosamund Wallinger znaną ogrodniczkę i eksperta w dziedzinie sztuki ogrodniczej Gertrude Jekyll.
Napisała o tym książki. Jedną z nich kupiłam i otrzymałam od autorki autograf.

 

 Gospodyni osobiście oprowadzała nas po ogrodzie, a potem wróciła do sadzenia i pielenia. Ogród pielęgnuje wraz z jednym ogrodnikiem. Pomagają im wolontariusze, co jest częstą praktyką w Anglii.

 

 

Ogród składa się z dwóch zasadniczych części:

Od frontu znajduje się Wild Garden (Dziki Ogród).

Ograniczony jest ceglanym murkiem (uwielbiam!), dalej wchodzimy przez metalową furtkę na półkolisty, schodkowy trawnik. Zachwyciło mnie to rozwiązanie! Pokazuje, w jak prosty sposób można ożywić powierzchnię płaskiego ogrodu. Prawda, że do zrobienia?

 

W samym ogrodzie króluje natura, nie ma linii prostych, trawiaste ścieżki wykoszone są pośród łąki, otoczonej drzewami i krzewami, w znacznej części różanymi.

 

Wiele jest pnących róż, dzikich kwiatów. Silnym akcentem jest wielki, bordowy buk, górujący nad ogrodem. Ścieżka prowadzi do małego stawu, bardzo ładnie obsadzonego roślinami.

 

Ten ogród na pewno jest piękniejszy, gdy kwitną różane krzewy.

Kompletnie inny jest ogród za domem. To ogród formalny – o regularnym planie, okolony żywopłotami z cisa i położony na kilku tarasach.
Ale popatrzcie na roślinność – on aż kipi od kolorowych kwiatów! I to zupełnie zmienia odbiór całości.

Tarasy ograniczone są  kamiennymi murkami, z których spływają kaskady bylin, gdzie kolory płyną od zimnych do gorących i wracają do chłodnych, zwyczajem Gertrude Jekyll.

 

Przy domu jest taras z płyt piaskowca (marzę o takim u siebie), tam raczyliśmy się herbatą z ciastem.

Taras przechodzi w trawnik. Dopiero tu zobaczyłam angielski trawnik idealny – po prostu niesamowicie gęsty i miękki. Pomimo tylu zwiedzających i swobodnie biegających dwóch suczek i kur!

Przez dębową pergolę (obsadzoną różami, kokornakiem i powojnikami) przechodzimy kamiennymi schodami na niższy poziom.

 

Ta część ogrodu ma formę geometrycznych rabat w kamiennych ramach. Ale te ostre kształty są łagodzone przez niezwykłą obfitość kwiatów. Kolejno kwitną tam piwonie, róże i lilie, a także wiele innych kwiatów.

 

Och, jak ja kocham, kiedy rośliny tak przerastają kamienie..!

 

Jeszcze niżej, za kolejnym suchym murkiem, cudnie obsadzonym, jest rozległy trawnik do gry w kręgle. Kolejne schody prowadzą na najniższy taras, gdzie znajduje się trawnik do gry w tenisa, a wszystko otoczone jest cisowymi żywopłotami.

 

Nieco z boku jest sad i ogród kuchenny. Tutaj także jest pięknie!

 

Chcę mieć takie bodziszki!

 

Ozdobą w tej części ogrodu jest romantyczna studnia, obrośnięta wisterią, przy której stoją stare, najzwyklejsze konewki.

Myślę, że taki element ozdobny świetnie by się odnalazł w polskich ogrodach.

Bardzo podobało mi się zróżnicowanie terenu, fajny podział przestrzeni, żywopłoty, mury, murki, schodki, przejścia...

 

 

 

Zachwycała bujna, swobodnie rozrastająca się roślinność. Jak powiedziała moja towarzyszka podróży, Mira, ten ogród jest cudowny, bo tętniący życiem, to nie jest tylko obrazek do oglądania. Gospodyni przy nas pieliła, przesadzała, biegały psy,łaziły kury...

 

Zdecydowanie warto odwiedzić to miejsce!