WARZYWNIK

Dziś trochę bardziej prozaiczny temat, ale za to zgodny z aktualnymi trendami ogrodowymi i zdrowym stylem życia. Propagowanie uprawy warzyw we własnym zakresie ostatnio jest coraz częstsze, nawet wśród mieszkańców miast, nie posiadających ogrodu – okazuje się, że warzywa  można uprawiać w skrzynkach i doniczkach, stojących i wiszących, na parapecie czy na balkonie.
Ponieważ jestem szczęśliwą posiadaczką kawałka ziemi – napiszę o tradycyjnym warzywniku.

mój mały warzywnik (na "pustym" miejscu malutka cukinia)

Jego założenie bynajmniej nie było uleganiem trendom, ale jednym z przejawów zmian w moim sposobie myślenia, zmian wywołanych przez stały kontakt z przyrodą.
Zaczęło mi brakować zdrowego jedzenia, warzyw, o których wiem, jak powstały. Które mogę „skubnąć” w każdej chwili.

Oczywiście, nie od razu zabrałam się za kopanie grządki.
Wiedziałam, że uprawa warzyw to zupełnie co innego niż uprawa kwiatów (w czym też, prawdę mówiąc, miałam niewielkie doświadczenie...). Że to zupełnie inna wiedza i umiejętności.
Poza tym wszyscy wokół ostrzegali, żebym nawet nie próbowała się za to brać, bo na pewno się nie uda. Że ziemia u mnie zła, że nie dam rady, że pierwszego roku coś urośnie, a potem to już nie itd.
Generalnie, patrzyli na mnie, jak na głupią. Muszę przyznać, że jedynie mąż mnie zachęcał  do spróbowania. Pomyślałam sobie, że przecież kiedyś warzywnik był przy każdym domu na wsi i jakoś radziły sobie z tym nawet mniej utalentowane gospodynie. No i postanowiłam "wziąć byka za rogi".

Naturalnie, jak to mam w zwyczaju, najpierw obłożyłam się książkami, żeby przynajmniej teoretycznie mieć jakieś pojęcie. Wybrałam np. warzywa polecane jako łatwe i niezbyt wymagające.
Oczywiście, podstawą było założenie, że uprawa ma być ekologiczna, bez żadnych oprysków i nawozów sztucznych. Tylko obornik i kompost. Płodozmian i właściwe sąsiedztwo roślin.

Okazało się, że trudno było znaleźć właściwe miejsce do uprawy...Takie są skutki niewłaściwej kolejności planowania ogrodu.
W rezultacie warzywnik powstał za daleko od domu, ale tylko tam było dość słońca i wolny teren.
Rok 2009 – tak wyglądało najlepsze znalezione miejsce...

teraz ogrodzenie jest z prętów, więc nic nie zasłania słońca

Było tam niewielkie zagłębienie terenu, gdzie przedtem zgrabiałam liście itp. W efekcie niezwykle bujnie rosły tam pokrzywy. O koszmarnej ilości perzu i korzeni nie wspominając.

Na zdjęciu widać jeszcze stare ogrodzenie. Za nim jest uliczka, ale maleńka, dojazd do kilku domów, więc myślę, że nie ma zanieczyszczeń.

Zaczęło się późnym latem 2010 r. - teren został oczyszczony i wykopano dość głęboki dół – trzeba było usunąć piaseczek i wszystkie skarby, jakie się w nim kryły. Krawędzie wyłożyłam plastikowym borderem, żeby korzenie chwastów się tam nie przedostały.

Na zdjęciu widać nowe ogrodzenie, dopuszczające więcej światła.

pierwszy etap - wycięte chwasty

usuwamy chwasty i korzenie, oraz piach

Potem poszła dobra ziemia i obornik. Prawda, że malowniczo wygląda?

już wygląda to lepiej

w moim piachu mogłabym zapomnieć o warzywach...

dałam dużo dobrej ziemi i obornika, wszystko zostało przekopane

Miejsce otoczyłam tymczasowo dachówkami, żeby chwasty nie przedostały się górą.

Zaczęłam też powoli zagospodarowywać teren wokół (co nie skończyło się do tej pory). Powstał tam m.in. jagodnik – posadziłam 6 krzewów borówki amerykańskiej oraz 6 krzewów malin.

teraz wokół warzywnika jest obwódka z cegły, a owocowe krzewy się rozrosły

Żeby było pięknie i jak w książkach, postanowiłam zrobić bukszpanową obwódkę.

wkrótce żywopłot z bukszpanu został usunięty

Ostatnim krokiem było obsianie zagonu chyba gorczycą i tak przygotowany miał czekać do wiosny.

Widać, jak w sąsiedztwie zdążyły się w międzyczasie odrodzić pokrzywy.

ziemia ciągle się użyźnia, warzywa będą rosły w następnej kolejności

Pierwsza wiosna (2011 r.) i pierwsze wysiewy – sałaty, rzodkiewki, marchewki, groszek cukrowy, cukinia i inne.

Obok pokrzywy rosną w najlepsze.

rosną moje pierwsze warzywa - ale byłam dumna..!

Na zeszłorocznym zdjęciu widać już zrobiony mały murek-obwódkę z cegły rozbiórkowej.

Z niej też zrobiłam ścieżkę wzdłuż ogrodzenia, gdzie biegają psy.

A widoczne słupki mają być wsparciem dla niziutkiego płotka (ochrona przed psami). Do tej pory jego rolę pełni plastikowa siatka, bo płotek z prostych, niskich prętów (jak w nowym ogrodzeniu działki) okazał się za drogi i ten wydatek ciągle jest odkładany na później. Niestety, gotowe metalowe płotki są za wysokie.

Za to pokrzyw już nie ma! Zamiast tego maliniak i ozdobne krzewy.

kolejna wiosna, kolejne wysiewy... serce rośnie!

Okazało się, że pierwszoroczne plony były wspaniałe!

Byłam okropnie dumna. Cukinię i sałatę rozdawałam, tyle urosło w moim małym warzywniku.

cukinia ładnie rośnie

kwiaty cukinii są ładne i jadalne

Sceptycy ostrzegali, że to tylko tak na początku, a potem będzie kiepsko.

Na szczęście okazało się, że nie mieli racji i mój amatorski warzywnik żyje i ma się nieźle, a ja mam swoje warzywa! Zieleniny w sezonie w ogóle nie kupuję.

Nie obyło się bez porażek – rzodkiewki były kiepskie, bo za rzadko podlewałam, ostatnio pierwszy raz posiana fasola przerosła moje oczekiwanie i została puszczona aż na ogrodzenie. Tyczki się połamały pod tym „kołtunem” i teraz mam metalowe z prętów zbrojeniowych.

na fasolę potrzebne są solidne podpory

Pomidory były wspaniałe – na początku...

dorodne krzaczki pomidorów, obsypane owocami

normalne pomidory na grządce poraża często zaraza, za to koktailowe się udają

Serce mi pękało, kiedy całe, tak pięknie zapowiadające się plony, trzeba było wywalić, bo zżerała je zaraza. 

Teraz duże pomidory sadzę w donicach, stawianych pod okapem domu – nie chorują. A na grządce mam tylko krzewy odmian koktailowych, one nie łapią zarazy.

Więc były i porażki. Ale co to ma za znaczenie w obliczu groszku cukrowego, chrupanego każdego ranka..! To odnaleziony smak dzieciństwa.

Aha, zlikwidowałam bukszpanowy żywopłocik w środku – zabierał za dużo miejsca, warzywnik ma tylko kilkanaście metrów kwadratowych.

I tak mam przed sobą piąty sezon w uprawie własnych warzyw.

sałata listkowa i rzodkiewki

cukinia i marchewki - co za radość!

P.S.

Tutaj opisuję, jak planuję uprawy w warzywniku po kilku latach jego funkcjonowania.