EAST LAMBROOK MANOR GARDENS

To ogród dla wielbicieli stylu wiejskiego (cottage garden).
Powstał w połowie XX wieku i jest dziełem  Margery Fish (1892-1969).

 

 

Piękny ogród i znów ciekawa historia!

 

Margery Fish była typową, miejską kobietą , nie mającą nic wspólnego z ogrodnictwem. Pracowała w biurze (w redakcji Daily Mail). Kiedy poślubiła sporo starszego od siebie mężczyznę, przenieśli się na wieś do starej, zrujnowanej posiadłości. Właściwie była to kurza farma i dom z XIV w., w dość kiepskim stanie.

W wydanej w 1956 r. książce „We made a garden”, Margery Fish opowiada historię ogrodu, który urządziła w East Lambrook. Opisuje trud tworzenia ogrodu przez osoby o różnych poglądach.  Nie było to łatwe, gdyż mąż miał zupełnie inną wizję ogrodu. Chciał mieć porządny, angielski ogród, w formalnych ramach, a Margery kochała swobodne, naturalne kompozycje. W efekcie mąż np. wyrywał posadzone przez nią rośliny i rzucał na trawnik jako chwasty. Tak naprawdę dopiero po śmierci męża mogła swobodnie realizować swoje koncepcje.

 

Wzorowała się na wiejskich ogródkach, a nie tych okazałych ogrodach przy wielkich rezydencjach. Tworzyła swój ogród bez filozofii i oglądania się na trendy, z miłości do roślin. Sadziła zapomniane rośliny, którym groziło wyginięcie. Propagowała uprawę roślin wytrzymałych, odpornych bylin, uszlachetnionych odmian rodzimych gatunków, jak bodziszki i orliki. Dla ograniczenia chwastów sadziła rośliny okrywowe. Jednocześnie nie była przeciwna zostawianiu chwastów, jeśli pasowały do reszty założenia.

 

Jej ogród ma luźny, nieformalny układ. Nie widać klarownego podziału na wnętrza ogrodowe. 

 

Wolna przestrzeń jest tylko we frontowym ogrodzie – to spory trawnik z drzewem, otoczony lekko wyniesioną rabatą bylinową. Widać swobodne, niskie, kamienne murki, podkreślające niewielkie różnice poziomów.

 

Przed domem jest żwirowy podjazd wokół okrągłego klombu. To najbardziej formalna część ogrodu, ale wcale nie ma sztywności – rośliny mają naturalny, miękki pokrój, panuje atmosfera swobody.

 

Myślę, że takie założenie fajnie by się wpasowało w krajobraz wiejski. Myślę, że bez problemu można taki ogród stworzyć w naszych warunkach i bez wielkich nakładów finansowych.

 

Właściwy ogród, za domem – to gęstwina bylin, przecięta wąskimi, kamiennymi ścieżkami, wijącymi się wśród roślin. Spacerując, wręcz przeciskamy się między nimi.

 

 

U mnie takie zagęszczenie roślin wywoływało nieco klaustrofobiczne wrażenie. Mając tak obsadzone miejsca w ogrodzie, potrzebowałabym jednak obok nieco przestrzeni.

Ale kto lubi taką bliskość kwiatów – znajdzie tu raj na ziemi i mnóstwo inspiracji.

 

W tym gąszczu bylin widać jednak dużą dyscyplinę kolorystyczną.

Zwykle w ogrodzie wiejskim pozwalamy sobie na bardziej swobodną mieszankę kolorów, ale mnie akurat ta wersja bardziej odpowiada.

 

Wszystkie detale architektoniczne  i akcesoria ogrodowe są doskonałym przykładem rozwiązań do ogrodu wiejskiego.

Mamy kamienne lub żwirowe ścieżki, kamienne, suche murki.

 

 

Jest i klasyczna oś widokowa, zakończona ławeczką - ale jakie to jest swojskie... Zero pompatyczności.

 

 

Są kamienne poidła i donice o bardzo prostej formie – dla mnie zachwycające!

 

I jak bezpretensjonalnie obsadzone: paprocie, przywrotniki – każdy z nas może tak zrobić.

A tu beczka na deszczówkę (do zdobycia u nas) i kamienne schodki.

I jeszcze taka cudna bramka i płotek z plecionki (z tym chyba będzie trudniej...)

 

Rośliny w tym ogrodzie są czarujące – delikatne, miękkie, a już ta wierzba rozczuliła mnie po prostu!

 

 

To właśnie naturalistyczny styl, z niezwykle swobodnym rozmieszczeniem roślin, przyniósł ogrodowi i jego twórczyni sławę już w latach 50 i 60-ych.

Romantyczny, rozwichrzony ogród, nie wymagał pomocy fachowców, był osiągalny nawet dla weekendowych ogrodników.
W 2 połowie XX w. ogrody stają się mniejsze, pielęgnowane są samodzielnie przez właścicieli i coraz częściej swe piękno zawdzięczają obdarzonemu wyobraźnią, zdolnemu amatorowi – właścicielowi,  a nie wyszkolonemu projektantowi. Architekci krajobrazu coraz częściej poświęcają się projektom publicznym i dużym założeniom.

Taki styl naturalny i swobodny, popularny jest dzisiaj.

 

Ogród Margery Fish jest kwintesencją idealnego, wiejskiego ogrodu.

Jej wizja miała tak duży wpływ na ogrodnictwo XX w., że East Lambrook Gardens  znalazł się w 1992 r. na liście obiektów o wyjątkowym znaczeniu kulturowym i historycznym.

 

Obecnie ogród  jest także w rękach prywatnych pasjonatów. Przywitał nas niezwykle sympatyczny właściciel i opowiedział historię powstawania ogrodu i swoje z nim zmagania.

Zaprosił też do szkółki przy ogrodzie, gdzie można było kupić rośliny rosnące tuż obok.