SROGI LUTY

Skąd nazwa „luty” ? To prasłowo  - znaczyło srogi, okrutny, ostry. Przymiotnik ten, oczywiście, odnosił się do surowych warunków pogodowych, panujących w tym okresie.
Według Brucknera, nie jest to jedyna nazwa tego miesiąca: dawniej używano też słowa:  strępacz (Bruckner: „od grud, jakiemi drogi strzępi”), jacień, styczeń, sieczeń,  suszec, a później także mięsopustnik.

Każda roślina pod śniegiem wygląda inaczej...

 
Tak, jak wspominałam pisząc o styczniu, różnorodność występujących nazw i ich nakładanie się na inne miesiące wynika z odmiennego określania czasu przez Słowian i w kalendarzu wprowadzonym wraz z chrześcijaństwem.

Zimowy strumień

Tak więc luty to okres najsurowszej zimy ( a przynajmniej niegdyś tak bywało).

Ale i w tym miesiącu ogrodnik nie odpoczywa, wręcz odwrotnie, ma mnóstwo zajęć!

Niezwykle czasochłonne jest bowiem studiowanie katalogów roślin, czy to nadesłanych pocztą czy w internecie. Żeby to było tylko studiowanie..! Zamawiamy, poganiając wiosnę, zwykle za dużo, bo tracimy rozum, spragnieni kwiatów i zieleni.

Nasz ulubiony Capek opisuje to tak: „ogrodnik przezimowuje pod szkłem w ogrzewanej izbie, zawalony po kark, bynajmniej nie gnojem ani choiną, ale ogrodniczymi cennikami i prospektami, książkami i broszurami,w których się doczyta: że najpiękniejszymi i wręcz niezastąpionymi kwiatkami są te, których do tej pory w swym ogródku nie ma.
„Że istnieje trzysta siedemdziesiąt albo jeszcze więcej rodzajów kwiatów, które <zasługują na więcej uwagi i nie powinno ich brakować w żadnym ogrodzie>”.
Poza tym ogrodnik „przerażony zaczyna się obawiać, że mu na wiosnę nie wzejdzie żadna z jego roślinek w wyniku mrozu lub zaparzenia, wilgoci, suszy, słońca i niedostatku słońca; głęboko więc rozmyśla o tym, czym by te straszliwe luki zapełnić”.
Muszę przyznać, że doskonale się odnajduję w tym opisie – patrząc na zimowy ogród, wbrew rozsądkowi, naprawdę nie wierzę, że to wszystko skryte pod ziemią znów odrośnie.
A poza tym, nawet jeśli jakimś trafem te luki [w wyniku strat] nie będą tak duże, „i tak nie będzie (…) w ogródku prawie żadnego z tych <najcenniejszych, bogato kwitnących, zupełnie nowych, nadzwyczajnych> gatunków, o których się właśnie [ogrodnik] doczytał w sześćdziesięciu katalogach, i jest to z pewnością luka nie do wytrzymania, która trzeba koniecznie zapełnić. W tym momencie, zimujący ogrodnik całkowicie przestaje się zajmować tym, co w swym ogródku ma; pochłonięty tym, czego w nim nie ma.”
Zaznacza więc w katalogu „czterysta dziewięćdziesiąt roślin wieloletnich”, potem „z krwawiącym sercem zaczyna wykreślać te, których tym razem się zrzeknie. Tę bolesną eliminację musi przeprowadzać jeszcze pięciokrotnie, pozostaje mu wreszcie już tylko jakieś sto dwadzieścia <najpiękniejszych, najwdzięczniejszych, niezastąpionych> bylin, które (…) natychmiast zamawia.”

Oto opis z grubsza zgadzający się z tym, co się ze mną dzieje zimą. Teraz już jest jasne, skąd te trzy czy cztery rodzaje list roślin do kupienia..?
Przepraszam – jedna zasadnicza różnica – ja nie zamawiam, jestem twardzielką. Tylko czekam na wiosnę, żeby wyprawić się do szkółek. Co wcale nie zmniejsza żądzy posiadania!

Kiedy już wszystko zamówione lub zaplanowane, ogrodnik zaczyna się straszliwie nudzić...
I zaczyna liczyć dni do marca...

Czasem widać wodę, czasem płynie pod lodem

Czy nie śliczne są takie gałązki..?

No, chyba, że jest prawdziwa zima – mnóstwo śniegu, mrozek, wirujące śnieżynki... Taką zimę uwielbiam! Wtedy nie liczę i nie czekam. Bo ogród jest tak piękny, że raduję się tym, co jest. Rośliny w śniegu wyglądają tak malowniczo!

Kępka miskantów

Kwiaty hortensji jeszcze się trzymają

Lubię obserwować ptaki – jeden z karmników mam tuż pod oknem kuchennym. Zanim siądę do śniadania, obficie sypię różne pyszności do karmników. I mogę wtedy z kubkiem gorącej herbaty obserwować biesiadę skrzydlatych gości.

Przy okazji pilnuję, czy nie skrada się któryś z kotów sąsiadów. Możecie się śmiać, ale jeśli przyuważę któregoś, wyskakuję z krzykiem i klaskaniem na taras, żeby go przepłoszyć. Zdarza się, że w szlafroku... Ptaki (już bezpieczne, przynajmniej chwilowo) i tak wrócą za moment.

Ten karmnik jest tuż przy kuchennym oknie

Wykładam też jabłuszka

Sypię ziarno do karmników i na talerzyki na ziemi



Oczywiście, wisi także słoninka

Kiedyś widziałam, jak kos ciągnął kawałek jabłka w krzaki

Zachwycam się bajkowym obliczem ogrodu, nie myśląc o roślinach śpiących pod śniegiem, ani tych nowych, które zasadzę.

Wiem, że mało jest wielbicieli prawdziwej zimy wśród ogrodników, ale ja do nich należę. I bardzo żałuję, że tak mało ostatnimi laty mogłam się nią cieszyć.

Tajemnicze ślady...

A kiedy przychodzi koniec lutego zwykle można już wziąć się za coś konkretnego - przycinanie krzewów. I można to chyba uznać za początek nowego sezonu!