SCAMPSTON WALLED GARDEN

Ogród Pieta Oudolfa musi budzić zainteresowanie!

Posiadłość wokół starego dworu w Scampston jest wielka – dwór jest otoczony przez park krajobrazowy “Capability” Browna (XVIII w.), jest ogród leśny, jezioro, most palladiański i wiele innych atrakcji (np. XVIII-wieczna lodownia).

Jednak główną atrakcją jest The Walled Garden - były XIX-wieczny ogród kuchenny za murami, który przez 50 lat pozostawał opuszczony. O jego znaczeniu zadecydował fakt, że w 1999r. odrodził się według projektu słynnego, holenderskiego architekta krajobrazu, Pieta Oudolfa.

Myślę, że wielu miłośników ogrodnictwa zetknęło się z jego sztuką, a jeśli nie – może ten ogród zachęci do pogłębienia wiedzy na temat jego wkładu i znaczenia dla współczesnej sztuki ogrodowej.

To lider New Perennial Movement. W jego ogrodach zwykle jest szkielet formalny, ale inspiruje go natura. I nie chodzi mu o jej kopiowanie, ale „stworzenie poczucia natury”.

To on postanowił wprowadzić do ogrodu trawy ozdobne i łączyć je z bylinami.
To on twierdzi, że przy wyborze roślin nie należy kierować się tylko sezonowym ukwieceniem, bo „piękno jest (…) nie tylko w jednym momencie, ale w oczekiwaniu. Jeśli nie będzie sezonowych zmian, po co ludzie mieliby wrócić w to miejsce”. Zwraca więc większą uwagę na faktury, formy i pokrój rośliny. Oraz na to, jak roślina umiera. Radzi stosować gatunki odporne i sprawdzone.

Nie wiem jak Wy, ale ja zachwycam się jego dokonaniami!

W powierzonym sobie ogrodzie w Scampston, Oudolf usunął wszystko stare, zostawił tylko mury i sadzawkę. W formalnych ramach, pasujących do zabytkowego założenia całej posiadłości, stworzył nowoczesny ogród. Określany jako oryginalny i oszałamiający, raj dla znawców roślin, atrakcyjny o każdej porze roku – z wiosennymi cebulowymi, bylinami latem, falującymi trawami jesienią, ze strukturą ze strzyżonych krzewów zimą.

Całość podzielił żywopłotami na odzielne pokoje.

Specjaliści podkreślają, że ten ogród stanowi doskonały przykład połączenia doświadczeń znawcy roślin, jakim jest Oudolf oraz jego umiejetności projektowania. 

Od razu zauważa się charakterystyczne dla Oudolfa elementy – kontrastowe zestawienia  mocnych brył żywopłotów i ciętych krzewów, które stanowią strukturalną bazę ogrodu, z naturalistycznymi rabatami bylinowymi oraz masowe zastosowanie traw.

Ogród okala Plantsman Walk, obsadzona ciekawymi roślinami. Rosną tu liczne hortensje ogrodowe, kaliny japońskie, lipy w grupach po trzy, strzyżone w chmury rośliny. Jesienią atrakcyjne są także klony i trzmieliny.  Za mojej bytności było ładnie. ale nie jakoś szczególnie. 

A dalej droga prowadziła tutaj:

To Drifts of Grass – chyba najbardziej znany fragment ogrodu - bardzo efektowne zestawienie krótko przystrzyżonego trawnika oraz ujętych w ceglane ramy wielkich wstęg trawy.  Ogród tworzą “dryfujące molinie” w liczbie  6500 sztuk.

to przykład, jak użycie prostych środków może być efektowne

W czasie mojego pobytu, trawy jeszcze się nie przebarwiły, największe wrażenie podobno robią w połowie sierpnia.

Zastosowano tu mało gatunków roślin, w dużych grupach, więc panuje atmosfera spokoju, mimo dynamicznego planu.

W środku ogrodu Oudolf zaaranżował miejsce odpoczynku pod drzewami,wśród szałwi.

proste fotele doskonale się wpisują w otoczenie

Powiem tak – kiedy oglądałam ten fragment ogrodu Scampton na filmach – okrzyki zachwytu pojawiały się spontanicznie. Na miejscu reakcja była spokojniejsza.

Myślę, że, szkoda, że nie można oglądać tej części ogrodu nieco z góry, taki widok często jest prezentowany na zdjęciach czy filmach.

Może przydałby się jakiś podest? pagórek z innej części ogrodu? wgłębnik?
Matko Boska, ośmielam się krytykować Pieta Oudolfa..! Chyba upadłam na głowę.

Kompletnie inny jest Silent Garden – ogród kontemplacyjny.

Wokół kwadratowej, lustrzanej sadzawki, podobno z barwioną na czarno wodą (?), stoją kolumny cisów w kształcie walców.

Silent Garden - kiedyś może świątynia bez dachu

Mają docelowo być 3-metrowej wysokości i odbijać się w stawie. Lubię takie lustrzane efekty. (Wielokrotnie zastanawiałam się, czy taka mała sadzawka-lustro dałaby się umieścić gdzieś w moim ogrodzie. Na razie zrezygnowałam)

Tu nie ma w ogóle kwiatów.

To dość ascetyczne założenie, usytuowane w kącie ogrodu. Spokój, cisza, jedna ławka... Rzeczywiście panuje nastrój kontemplacji.

podobają mi się te proste ławki

Czytałam, że Silent Garden to najmniej udany element tego ogrodu Oudolfa.

Mnie się podobał. Jako miejsce do odwiedzenia.

Przed nami kolejne ogrodowe wnętrza:

Spring and Summer Box Gardens – są to symetrycznie usytuowane, oparte na bukowym żywopłocie, dość wąskie, długie rabaty bylinowe, a na trawniku "postawione" zielone bryły.

Fajnie, elegancko, harmonijnie, ale nie budziło to emocji...

To tylko przedsmak Perennial Meadow :

tu nawierzchnia jest bardziej naturalna

Centrum stanowi okrągła, stara sadzawka z fontanną pośrodku. Oudolf stworzył na formalnym, klasycznym planie naturalistyczną łąkę.

Kolory to bordo, fiolety, beże. Nie moje, ale pięknie skomponowane. Bujne, ale spokojne zestawienia.

w tle widać wiktoriańską cieplarnię

Tu widać, jak Oudolf zrealizował swoje główne zasady - ważna jest forma, nie tylko kolor i kwiat, którego uroda zwykle trwa krótko, także liść, łodyga, przekwitła główka...

Posadzone rośliny wabią motyle, pszczoły – dla ich lepszej obserwacji ustawiono niskie siedziska na ceglanych placykach.

Natomiast Serpentine Garden wypełnia 6 serpentyn z cisa, wokół których są rabaty mieszane – a na nich magnolie, parocje i wcześnie kwitnące byliny. Ta część wydała mi się nudna.

Serpentine Garden

Jest jeszcze The Mount – trawiasta piramida.

Trawa na niej była zniszczona i brzydka. Wokół posadzono wiśniowe drzewa.

Dość dziwaczna konstrukcja, nie rozumiem celu jej powstania. Bo widok z niej jest średni. Miałaby sens obok dryfujących molinii...

Katsura Grove – czyli grujecznikowy gaj. A w jego środku owal z molinii. Drzewka podsadzone zostały leśnymi roślinami. Chyba ten obszar jest bardziej atrakcyjny wiosną, teraz sprawiał wrażenie  zaniedbanego.
A może na tym polegać ma idea akceptacji przemijania..?

Co jeszcze zwracało uwagę - architektoniczne elementy w Scampston Walled Garden są przede wszystkim roślinne, i wszystkie w bardzo prostej formie. 

Ogólnie – ogród zdecydowanie wart zobaczenia, chciałabym wrócić tu za kilka lat.

Zwiedzanie było bardzo przyjemne, ale byłam rozczarowana. Chyba spodziewałam się za dużo. Dlaczego ten ogród nie wzbudził we mnie zachwytu..?

Jakie są Wasze odczucia?