6 POWODÓW, DLA KTÓRYCH LUBIĘ JESIEŃ

Rabata pod Sosną w jesiennych kolorach, jestem zadowolona!

Pierwszy powód jest oczywisty - za wspaniałe kolory, w które jesień przyobleka ogród. Są ciepłe i radosne, jakby jesień chciała wynagrodzić ogrodnikom zakończenie sezonu. To czas, kiedy w ogrodzie zdecydowanie bardziej liczą się plamy koloru, niż kształty i faktury. I to za sprawą liści, a nie kwiatów.


Tak więc, ogrodnicy, którzy nie mają u siebie wielu liściastych roślin, nie zaznają tej radości.
Niezwykłe efekty tworzą drzewa i krzewy, ale i niektóre byliny dodają swoje trzy grosze. Np. rozwary czy kokoryczki, których liście stają się złociste.

kokoryczka na Rabacie Leśnej

trzmielinę oskrzydloną dopiero jesienią dostrzega się w ogrodzie

Jestem przekonana, że warto, sadząc rośliny, zwracać uwagę, czy są atrakcyjne jesienią. Szczególnie przyda się to osobom nie lubiącym tej pory roku, a jest ich sporo.

Przepiękną barwę mają liście trzmieliny oskrzydlonej oraz oczara. Także świdośliwa wygląda bardzo fajnie. Ale ich liście dość szybko opadają. Za to fotergille są atrakcyjne bardzo długo.

oczar wyglądał efektownie, dziś już jego liście prawie wszystkie opadły

borówka amerykańska

dęby czerwone na początku przebarwiania liści, każdy jest w zasadzie inny, co jest fajne

Ale to nie wszystko - kolory zmieniają się prawie każdego dnia. W czwartek fotergilla była złocista, a w poniedziałek jej liście przybierają kolor szkarłatny. Ale już jej drugi egzemplarz, rosnący nieopodal, ma zupełnie inny kolor liści!

Ogród zmienia się w oczach i to zapewnia jesieni drugi plusik. Pewnie, że również wiosną z ekscytacją obserwujemy zmiany (i chyba większość ogrodników bardziej one cieszą), ale według mnie, nie są one tak spektakularne, teraz plamy kolorów są tak duże, tak wyraziste, że nie da się ich nie zauważyć. Zwykle wolę raczej bardziej subtelne efekty, ale raz w roku właśnie taki spektakl mnie zachwyca.

liście fotergilli są piękne na każdym etapie zmiany koloru

coraz więcej żółci...

a potem liście czerwienieją, aż do bordowego odcienia

Moje brzozy gubią liście, wiecie, jak kocham ten złoty deszcz. Kto nie lubi patrzeć na wirujące w powietrzu liście..?
Lubię też kolorowe liście leżące na trawniku, przysypujące rabaty...
Nie, nie martwi mnie grabienie! Sąsiedzie zbierają liście kosiarką, ale jakoś nie idzie mi taka robota - wolę robić to tradycyjną metodą. Szelest grabionych liści... kolorowe kopczyki na trawniku... podparta na grabiach spoglądam na ogród... i wiem, że za chwilę wszystko znów będzie przysypane, bo drzewa mam duże. Jest fajnie.

Nie lubię natomiast liści dębowych. Tzn. jak są jeszcze na drzewach, to owszem, lubię, dęby czerwone pięknie się przebarwiają i długo trzymają liście. Ale jak one opadną... w ogromnej ilości... i wiem, że muszę coś z nimi zrobić - to już ich nie lubię! Ale miało być o pozytywach.

Tak więc lubię jesienne zajęcia (więcej pisałam o tym tu), i to jest trzeci powód mojej sympatii do tej pory roku.
Prace są niespieszne, bo już nie będzie następnych. Jestem zmęczona po sezonie, po przesadzaniu i sadzeniu dziesiątków roślin, budowach, przerzucaniu worów ziemi... I ciągłym pośpiechu i niedoczasie.
Temperatura do pracy jest odpowiednia ( w letnie upały nie chce mi się ruszać), ręce jeszcze nie marzną... Lubię robić porządki, a na tym polegają głównie jesienne prace ogrodowe.

Kącik pod Lipą zasypany wielkimi liśćmi, wszystkie pójdą na rabaty obok

uroku kolorowym liściom dodaje jeszcze niskie światło słońca

Czwarty powód sam się nasuwa - zbliża się czas lenistwa. A przynajmniej przerwy w intensywnych pracach fizycznych, chyba już dla mnie zbyt obciążających. Kocham swój ogród i pracę w nim, ale potrzebuję przerwy w tych zajęciach. Cieszy mnie więc, że nadchodzi okres intensywnej lektury, planowania, marzeń... z filiżanka herbaty, przy kominku, bez wyrzutów sumienia, że robota czeka. A także załatwiania zaległych spraw, leżących odłogiem przez letnie miesiące, bo przecież wtedy ogród jest najważniejszy. Nadchodzi czas zupełnie innych aktywności.

Z tą wymuszoną przez naturę zmianą wiąże się jeszcze jedno - przerwa w normalnych zajęciach ogrodowych pozwala na spojrzenie z dystansem na plany i dotychczasowe dokonania, daje czas na refleksję, czy idę w dobrym kierunku, czy się nie zapędzam czy może warto coś zmienić.
Z konkretów, to na pewno spędzę parę dobrych popołudni na szukanie informacji o sadzawkach w cienistym miejscu, będę obmyślać sposób wykończenia mojego nowego oczka w Zakątku Leśnym.

kruszyna i onoklea wrażliwa

jedna z rabat nad strumykiem

Powód piaty - jesień to okres, kiedy kwitną moje ukochane zawilce! Właśnie umieściłam na liście kolejne egzemplarze do kupienia, szykuję już dla nich miejsce.

zawilec Honorine Jobert, mój ulubiony

Zresztą o tej porze roku jest wiele innych, pięknych roślin, choćby trawy. Padające deszcze np. nie odebrały w ogóle urody rozplenicom.

Byliny odrywają coraz większą rolę w naszych ogrodach. A sporo się ostatnio mówi o tym, jak one zamierają i że warto dostrzegać ich atrakcyjność na tym etapie. Jestem chyba jakaś dziwna, bo lubię takie wyschnięte badylki, jakoś nie wydaje mi się, że wyglądają brzydko.

tak teraz wygląda powojnik mandżurski

nawet pogryzione przez ślimaki, liście host ładnie wyglądają

trzcinniki u stóp jodły

Jeszcze coś jest dla mnie ważne o tej porze roku - nastrój. Wszystko, co przynosi ze sobą jesień, tworzy aurę nostalgii, melancholii... Oznaki przemijania skłaniają do refleksji nad czymś więcej niż ogród.

Życzę wszystkim czytelnikom uśmiechu na jesienne dni!

Długa Rabata podoba mi się jesienią