WYSTAWA ZIELEŃ TO ŻYCIE

Dużo jest w sieci relacji z wystawy, ale ponieważ to dla mnie zawsze ważny moment ogrodniczego sezonu, muszę podzielić się swoimi refleksjami. Nie będzie entuzjastycznej recenzji…

jedna z kompozycji bylinowych

Refleksja pierwsza - brak konkursu na ogród.
W zeszłym sezonie oglądaliśmy kilka ciekawych ogródków pokazowych, więc liczyłam na kontynuację w tym roku. Uważam, że pokazanie, jak na małej przestrzeni można zrobić coś ciekawego, jest cenną inspiracją dla rzeszy odwiedzających, w większości dysponujących małymi ogródkami.
A propagowanie dobrych rozwiązań w ogrodnictwie jest przecież jednym z celów wystawy (patrz:  choćby hasło przewodnie tegorocznej Zieleni).
Szkoda, że w tym roku zabrakło kontynuacji.

Jedyny ogród pokazowy nie wzbudzał emocji – według informatora wystawy, odwoływał się do „idei zewnętrznej galerii sztuki”, ukazując „nowoczesne wnętrze ogrodowe połączone z klasyczną przestrzenią muzealną”, w którym  „rośliny pełnią rolę żywych dzieł sztuki”.

Podoba mi się pomysł ściany z oknem w ogrodzie, dzielącym i łączącym jednocześnie przestrzeń. Może jako fragment przestrzeni publicznej taki projekt byłby przyjemny?

Refleksja druga – niezbyt ciekawa aranżacja stoisk i sposób prezentowania roślin.
Tak naprawdę, żadne stoisko mnie nie zachwyciło, większość była nijaka, albo wręcz brzydka.

wrzosowisko z leśną fototapetą w tle miało chociaż jakąś koncepcję...

bez komentarza

Niespecjalnie zauważyłam nawiązanie do przewodniego  hasła wystawy, czyli: „ogród pierwsza klasa!”.
Jak pisze dyrektor wystawy, p. Agnieszka  Żukowska, przesłaniem jest „jakość i wiedza oraz dążenie do coraz lepszych ogrodów”.
Sympatycznie odwołała się do tego firma Piech, której stoisko przywoływało wartości płynące z kontaktu ze światem roślin i możliwości ich propagowania.

stoisko firmy Piech

...było inne...

...angażowało...

Masowo i do znudzenia firmy wykorzystywały do prezentacji skrzynki i palety… Podobnych zdjęć mam kilkanaście:

może pomysł pomalowanych na złoto prętów zbrojeniowych wyróżniał stoisko Kurowskich

Za ciekawszy sposób można było uznać ustawienie doniczek w tekturowych pudełkach.

Przeważało natomiast ustawienie jak największych ilości roślin stłoczonych na niewielkiej przestrzeni.

znowu to samo...

Nawet bylinowe kompozycje w stylu kwietnej łąki nie wypadły atrakcyjnie – według mnie pozbawione były lekkości i wdzięku.

gdzie urok takich założeń..?

Stoisko firmy Clematis, zwykle cieszące oczy atrakcyjnymi powojnikami, było po prostu gęstym skupiskiem doniczek z pnączami, jak zresztą wiele innych.

Jak zwykle chyba, duże zainteresowanie zwiedzających budziło stoisko firmy Szmit. Zaaranżowano efektowne skupisko kwitnących bylin, którego ozdobą były elementy z kortenu czy zardzewiałej blachy. Bardzo ładne, ale jednak podobne do zeszłorocznego.

bylinowa rabata na stoisku firmy Szmit

Zwraca uwagę połączenie żółci i bordo, wystąpiło w kilku stoiskach.

Refleksja trzecia – rośliny.
Dotychczas opuszczałam wystawę z listą roślin, które mnie zaciekawiły, do sprawdzenia lub do kupienia. A w tym roku kiepsko. Może już znam/mam za dużo..?

Tradycyjnie zorganizowano konkurs nowości. Rywalizowały różne gatunki roślin, moją uwagę zwróciły:
- perukowiec podolski Lilla – o purpurowych liściach, ze względu na swoje rozmiary – osiąga do 1,5 m wysokości
- dzielżan Ranchera – niziutka odmiana o drobnych kwiatach

dzielżan Ranchera

- kalina japońska Kilimandjaro Sunrise (ciągle nie mam żadnej kaliny japońskiej...)

Niekwestionowaną gwiazdą dla zwiedzających był miskant chiński Memory (wystawiony przez szkółkę Daglezja z Ryk), który otrzymał złoty medal .
Jego uroda była spektakularna, srebrzyste, świetliste kwiatostany budziły zachwyt  i trochę żałuję, że nie widzę dla niego miejsca w moim ogrodzie, bo mi się podoba.

miskant chiński Memory

Refleksja czwarta – pojawiła się nowa atrakcja –  wystawa kwiatów ciętych i doniczkowych oraz florystyki.
To chyba pozytyw, ale według mnie ta pierwsza edycja nie była atrakcyjna – przeważały stoiska z jednorodnymi kwiatami ciętymi, jakoś niezbyt atrakcyjnie zaprezentowanymi.

ekspozycja kwiatów ciętych

Nie jestem specjalną fanką florystyki, może dlatego ekspozycja w tej hali mnie nie poruszyła. Najbardziej podobała mi się ta "zielona meduza".

ładna, prawda?

dzieła florystów

kapelusz..?

na pogrzeb..?

Znalazłam na wystawie kilka prostych rozwiązań do wykorzystania w ogrodzie, może komuś się spodobają?
Zaznaczam, że to nie było z jednego stoiska…

gabiony inaczej

łatwa do zrobienia huśtawka, brak tylko poduchy

stół inaczej

skrzynki kwiatowe inaczej

sympatyczne

Mnie spodobała się tojeść rozesłana umieszczona w wysokim pojemniku. Walczę z nią na rabatach, ale myślę, że w takiej formie wykorzystam ją w cienistej części ogrodu jako akcent pionowy, chociaż pewnie w wersji zielonej.

tojeść rozesłana

Refleksja piąta- jak zwykle, nie było elementów wyposażenia ogrodów (ozdób, ławek itp.). Dlaczego?

Literatury, na jaką czekam – brak. Niestety, nie kupiłam nowego katalogu Związku Szkółkarzy Polskich - kosztuje 83 zł.

Ale moja biblioteka się wzbogaciła - cieszę się z nabytej książki „Ogród Japoński” Elżbiety Guzikowskiej – Konopińskiej.

Aha, w jednej z gazetek, otrzymanych na wystawie, znalazłam ciekawostkę – warszawiacy mogą skorzystać z usług Pensjonatu Roślinka – oddać pod całodobową opiekę swoje rośliny, na czas wyjazdu na urlop…

Mimo, że tegoroczna wystawa mnie nieco rozczarowała,  to nie powstrzyma mnie od wizyty na przyszłorocznej.

byliny na stoisku Zielonych Progów

Wystawie, jak zwykle, towarzyszyło wiele spotkań, wykładów i prezentacji - dla profesjonalistów i dla zwiedzających. Nie uczestniczyłam w nich, może były atrakcyjne, mam taką nadzieję.

Większość czasu zajęło mi Spotkanie Blogerów Ogrodniczych, ale o tym w następnym odcinku.