HIDCOTE GARDENS

Hidcote Gardens to jeden z najsłynniejszych brytyjskich ogrodów, więc nie wiem, jak to się stało, że do tej pory nie zamieściłam na blogu relacji z wizyty w nim.
Tym bardziej, że wywarła na mnie duże wrażenie. I nic dziwnego, bo to ogród, który wywarł wielki wpływ na kierunek rozwoju europejskiej sztuki ogrodowej i stał się symbolem XX-wiecznego projektowania ogrodów.

charakterystyczne dla Hidcote topiary i żywopłoty

stary dwór i stary ogród bylinowy - kwintesencja ogrodu angielskiego

Co ciekawe, twórcą tego najbardziej brytyjskiego ze wszystkich ogrodów, jak mówią niektórzy, był w zasadzie Amerykanin - Lawrence Johnston (1871–1958).
Urodził się w Paryżu w rodzinie amerykańskiej, potem studiował w Cambridge w Anglii i przyjął obywatelstwo angielskie, wiele lat służył w armii.

Jego matka kupiła posiadłość w Hidcote w 1907, a Johnston zajął się urządzaniem ogrodu.
Drugim jego dziełem był ogród Serre de la Madone we Francji, gdzie kupił posiadłość i spędził ostatnie lata życia. Od tego czasu opiekę nad Hidcote przejęło National Trust (1948).
Jaka szkoda, że u nas nie ma takiej instytucji, ileż zabytków przeszłości mogłoby ocaleć...

z ogrodu rozciągają się malownicze widoki na okolice, chciałoby się mieć takie okno na świat z ogrodu...

Na czym polega wyjątkowość ogrodów Hidcote?

Z jednej strony, to typowy ogród edwardiański, nazywany też ogrodem w stylu Arts&Crafts, którego mistrzynią była Gertrude Jekyll.

Pod względem formalnym to w większości ogród oparty na geometrycznym planie (linie proste, koła) i podzielony żywopłotami na komnaty ogrodowe.

Ale w tym ogrodzie najważniejszy jest nastrój - właściciel i goście mają mieć poczucie komfortu, prywatności i ciepła. Podział przestrzeni temu sprzyja, pomaga zbudować intymność.

Mimo regularnego układu, mamy wrażenie swobody. Rośliny wyłamują się spod kontroli i przekraczają ramy (wychodzą na ścieżki, wrastają w schodki i na mury, przechylają przez żywopłoty).
Takie są ogrody w stylu Arts&Crafts, taki jest typowy angielski ogród, jaki mamy w wyobraźni i  właśnie taki jest Hidcote Garden, tyle, że ten klimat mistrzowsko tu zbudowano.

czy to nie cudowny element? zachwyca sposób prowadzenia roślinności

architektura miękko łączy się z roślinami, uwielbiam takie schodki

dzwonek poszarskiego wdziera się na schody (u siebie też tak zrobiłam!)

jarzmiankowa obfitość

Chociaż to nie Lawrence Johnston wymyślił komnaty ogrodowe, jednak to on spowodował, że stały się powszechne. Stworzył ogród oparty na tej idei i zrobił to tak doskonale, że jego ogród był inspiracją dla innych, wszyscy chcieli go naśladować, zapoczątkował modę na tego typu ogrody (wspomnę choćby Sissinghurst, Kiftsgate Court czy Tintinhull, które pokazywałam).

Przez wiele lat o ogrodach Hidcote krążyły opowieści, każdy o nim słyszał, a mało kto widział. Dopiero w 1930 r. został przedstawiony w magazynie Country Life, a kilka lat później projektant ogrodów, Russell Page opowiedział o nim w audycji radiowej.
Od tamtej pory pozostaje punktem odniesienia dla twórców ogrodów, a ten sposób aranżacji ogrodów ma wielu naśladowców do dziś i ja do nich należę!
Oczywiście, nie próbowałam odwzorować Hidcote u siebie, chodziło mi raczej o próbę przeniesienia elementów, które zbudują podobną atmosferę. I tak mój ogród ma czytelny układ (choć nieformalny), podzieliłam go na zakątki i staram się, aby rośliny były jak najbardziej swobodne i naturalne, a całość intymna, harmonijna i przyjazna, w każdym razie do tego dążę.

na końcu zielonego tunelu samotny fotel, miejsce podziwiania ogrodu, otwiera się inny świat

czy ten ogród nie wydaje się współczesny..?

Hidcote to duży ogród, ale jego styl jest odpowiedni także do mniejszych przestrzeni, jakimi w obecnych czasach dysponujemy,  obsługi we własnym zakresie, bez armii ogrodników - tak, jak się dzieje we współczesnych ogrodach.
Rozmiary jego części są na naszą skalę i mają różny charakter, odmienną atmosferę i jeśli zwiedzającemu któraś się spodoba, może się zainspirować zastosowanymi rozwiązaniami. Za każdym zakrętem znajdziemy coś nowego, każde przejście zapowiada odmienną atmosferę. A przy tym wszystko pięknie łączy się w całość.

wnętrze formalne na planie koła - rośliny roślinami, ale czy takiego układu nie można zastosować w naszych ogrodach?

biały ogród pod parasolem cedrowym

Miłośnicy porządku, osi widokowych i idealnie czy fantazyjnie przyciętych krzewów znajdą tu coś dla siebie, a wielbiciele bujnych, swobodnych, kolorowych rabat również będą mieli się czym cieszyć.

ascetyczne wnętrze, skryte za wysokim żywopłotem, na taki efekt trzeba poczekać

pięknie przycięty żywopłot z ostrokrzewu

te zielone słupy nie bardzo mi się podobają

To ogród pełen kwiatów, bogatych, bylinowych rabat, bo to właśnie w tym okresie byliny zaczęły masowo pojawiać się w ogrodach.

Rodzime, wiejskie rośliny, stare róże i rarytasy z daleka są tu przemieszane i wspaniale się ze sobą łączą. Johnston podróżował po świecie i sponsorował poszukiwaczy roślin, fascynowały go egzotyczne piękności i wprowadzał je do swojego ogrodu. Ale przeważają jarzmianki, dzwonki, bodziszki...

Lubił sadzić rośliny gęsto, aby nie dopuścić do wysiewu chwastów i sadził najlepsze dostępne odmiany.

bujne rabaty nad formalnym stawem

rośliny wyglądają, jakby same wyrosły

rośliny ogrodu wiejskiego - dzwonki, róże, bodziszki, naparstnice... a obok lilia martagon

Dla mnie wizytówką Hidcote jest ogromny cedr libański, który rozkłada parasol przy starym ogrodzie (Old Garden), jakby strzegł domu i ogrodu. To przykład, jak na charakter miejsca może wpłynąć jedno drzewo i niekoniecznie musi to być cedr.

cedry są piękne

Jedną z najsłynniejszych części ogrodu są czerwone rabaty, Red Borders (z 1913). To podobno pierwsze jednobarwne rabaty w Anglii.
Ciekawe kompozycje, świetne zestawienia roślin, dla mnie raczej do podziwiania, niż do naśladowania. Ale trend ognistych rabat jest obecnie silny, tu można znaleźć inspirację.

najsłynniejsze chyba  Red Borders

Nie zapragnęłam przenosić ognistych rabat do siebie, ale w innym zakątku Hidcote znalazłam rośliny których mi się zachciało, już rosną w moim ogrodzie:

czosnek Krzysztofa - kolor nie mój, ale chwycił mnie za serce

gillenia - moje jeszcze nie są tak bujne, ale może kiedyś....

zawsze zwracam uwagę na to, co kwitnie w cieniu, bo u mnie go sporo - więc dzwonek szerokolistny mam już w wielu miejscach (głównie białe, ale i fioletowy)

Te dzwonki w masowych nasadzeniach, białe i fioletowe, rosły w Stream Garden, ogrodzie świetlistego cienia, powiedziałabym.

śliczna kompozycja z pierwiosnkami tamże

tylko zieleń - no, co ja poradzę, że zachwycają mnie takie klimaty..?

warto zwracać uwagę na kształty liści w cienistych zakątkach

Ciekawe wydało mi się porównanie dwóch wersji słonecznego ogrodu o południowym klimacie - Rock Bank i Mrs.Winthrope Garden - oba przywołują atmosferę tamtego regionu, ale zupełnie innymi środkami.

egzotyczne rośliny, mocne barwy, cegła...

palma, terakotowe donice...

a tu dzikość - żwir, głaz, delikatniejsze z wyglądu rośliny - jakby na spacerze gdzieś nad bezdrożach południa

Rock Bank

na granicy dwóch światów

Mimo formalnego, podzielonego układu ogrodu, jak widzicie, panuje w Hidcote atmosfera luzu i swobody, bliska naturalistycznym tendencjom, które obecnie są propagowane.
Nie czułam się tu usztywniona, jak w dworskim ogrodzie, dominował nastrój raczej jak na wakacjach na wsi u bogatego wuja, gdzie można skryć się w gąszczu i nie odpowiadać na wołanie na podwieczorek.

gra światła i cienia w sadzie - bez drzew się tego nie osiągnie

ogród nie jest napuszony

tu się nie tylko zwiedza, inspiruje, uczy... ale i wypoczywa

Ciekawych miejsc w Hidcote jest o wiele więcej, mam nadzieję wrócić kiedyś do tego ogrodu. Znalazłam tu wiele inspiracji i radości z przebywania w miejscu nie tylko pięknym, ale i znaczącym dla rozwoju sztuki ogrodowej.
Dobrze, że mogę powspominać, bo z tegorocznej wycieczki do Anglii nici. Ale co tam, zdrowie najważniejsze, no i mam przecież swój ogród.

Hidcote Gardens