ILE DOBREGO DAJE OGRÓD

Dziś trudno mi uwierzyć, że „był czas, gdy lekkomyślnie trwoniłam maj za majem”.
Te słowa Arkadego Fiedlera bardzo mi się pasują. Ileż to lat spędziłam, zagoniona sprawami nie cierpiącymi zwłoki i kompletnie nie dostrzegałam uroku tego czasu.
I uroków ogrodu majowego.
I ogrodu w ogóle!

Leśna Rabata

 

A w maju nie ma absolutnie żadnych wątpliwości, że ogród to wspaniała rzecz! Pod każdym względem.

Co krok oferuje tyle radości..!

Rankiem na przykład można znaleźć takie klejnoty:

młodziutki liść przywrotnika

 

Cieszą kwiaty, nawet bardzo, robię im dziesiątki zdjęć. Te poniżej zniknęły już w ciągu ostatnich dni:

tulipany w bluszczu
 

pełne tulipany jak piwonie
 

kwiatostan mahonii
 

te tulipany już są zdrobniałe, bo ich nie wykopuję

 

Ale pojawiły się nowe kwiaty:

ciekawe kwiaty fotergilli
 

przetacznik goryczkowy dobrze przetrwał tę zimę
 

kwiatostan przetacznika goryczkowego Alba
 

kuklik Fire Storm jest nowy w moim ogrodzie
 

azalia wielkokwiatowa Oxydol
 

mój ulubiony różanecznik NN

 

Ale w ogrodzie najważniejsza jest zieleń, a w tym miesiącu ogród już jest bujnie zielony.

jeszcze niedawno były tu tylko pastorały
 

nad strumykiem już gąszcz bylin
 

kokornak zaczyna otulać lwa

 

Ale majowy ogród to nie tylko radość dla oczu.

Wszyscy wiemy, że ogrodnictwo zbliża ludzi. Bez względu na poglądy polityczne, wiek czy wykształcenie można godzinami rozmawiać o ogrodowych marzeniach i o tym, co dzieje się w ogrodzie.
A ja właśnie za tydzień będę gościć zapaloną ogrodniczkę, którą poznałam przez internet. Jedziemy do szkółki bylinowej – będzie szaleństwo! Bo jak napisała ogrodniczka Dala, „jednym z objawów choroby ogrodowej są pełne ręce po każdej bytności w centrum ogrodniczym”.

W ciągu minionych dni także zapraszałam znajomych ogrodników na lipcowe spotkanie w moim ogrodzie.

A niedawno inna zaprzyjaźniona ogrodniczka zabrała z mojego ogrodu powojnik, u niej będzie mu lepiej. Każdy ogrodnik przecież lubi dzielić się  z innymi.
Więc w maju kwitnie również ogrodnicze życie towarzyskie.

kwiaty suchodrzewu Maacka

 

Co jeszcze cieszy?

Wreszcie można jeść śniadania w ogrodzie, a przedtem nawet w piżamie przeciągnąć się na tarasie. I nawet jeśli zaraz stwierdzam, że jednak trochę zimno i lecę się ubrać, to i tak jest cudownie.

Nie wiem, dlaczego, ale zdecydowanie większą przyjemność sprawia mi poranny posiłek tutaj niż kolacja.
A kiedy już z rozkoszą dopijam ostatni łyk pysznej herbaty, pora wziąć się za coś poważnego.

„Cokolwiek masz do zrobienia - odłóż to na później i zajmij się ogrodem”. Znacie to?  Może nawet  już przytaczałam to zdanie..? Ale jeśli mi się to ponownie zdarzy, proszę mi to wybaczyć, bo uwielbiam po prostu to powiedzenie.

No, więc nie zważam na to, że podłogę warto by umyć, a tapeta do oklejenia szafy leży już trzy miesiące i rzucam się w wir prac ogrodowych.

moje zielone, brzozowe firanki

 

Ogród to idealna sala gimnastyczna –  dla niektórych od rana do wieczora, dla innych w każdej wolnej chwili – tak czy tak, ruch na świeżym powietrzu jest najlepszy, tym bardziej, że systematyczny, bo w ogrodzie przecież inaczej się nie da.

Przy kolejnej taczce ziemi i kopanym dole, kiedy mam już naprawdę dosyć, powtarzam sobie, że to wszystko dla mojego dobra – będę kiedyś  sprawną 90-latką!

Jak inaczej pracuje się wśród roślin, gdzie wiatr szumi i śpiewają ptaki... Wtedy czując bolące plecy, czuję jednocześnie, że jakoś do tego wszystkiego przynależę. Grzebiąc w ziemi (ach, te paznokcie..!), łatwiej jest poczuć się częścią świata przyrody.
 

I wiem, że nigdy nie poczuję się niepotrzebna – sprawi to odpowiedzialność za ten kawałek ziemi, który przypadł mi w udziale. Nawet jak już niewiele będę mogła robić, będę się cieszyć, że pilnuję ostoi dla różnych stworzeń, które tu zamieszkały. I że mój ogród jest „pęcherzykiem” płuc Ziemi.

Jest sens w tym, co robię, bo  mój ogród nie jest po prostu zielonym pokojem.

przybyły nowe ozdoby do ogrodu

 

Kalendarz prac majowych pęka w szwach.

Ostatnio czyściłam sadzawkę. Koszyki z roślinami zostały podniesione z dna, a jutro mają przyjechać pistie i rogatek. A na dworze dziś tak okropnie zimno..! Nawet śniadanie jadłam w domu.

Usunęłam trochę mułu i rozkładających się liści i igieł z dna sadzawki. Nigdy nie da się upilnować wszystkiego. Głównie starałam się wywalić resztki organiczne, muł na dnie zbiornika podobno dobrze robi, byle nie było go za dużo. Wykładałam czarną maź na cembrowinę, żeby wszystkie żyjątka mogły wrócić do wody, opieszałym pomagałam...

szukam żyjątek
 

...wracają do wody

 

Pielić mogę na okrągło. Końca nie widać. Wyrywam (pewnie niedokładnie), a tu ciągle coś wyłazi.

Ze wstydem przyznaję, że najbardziej skutecznie udaje mi się wypielić wschodzące jednoroczne i sezon wcześniej posadzone byliny, o których nie pamiętam i i nie potrafię ich rozróżnić.

niedługo malutkie tytoń i bakopa będą ozdobą donicy

 

Wczoraj obsadzałam donice. Nie wszystko udało mi się zrobić, na wsadzenie czekają jeszcze lobelie i wyciągnięte z donic bratki. No i muszę jeszcze dokupić niecierpki.

Na razie tylko w Białym Ogrodzie w donicy wsadziłam niecierpki waleriana – mają mniejsze kwiaty niż popularne nowogwinejskie, ale rosną na małe krzaczki, bardzo je lubię.  

Zdecydowanie za dużo wydaję na rośliny doniczkowe, to bez sensu, bo jesienią wszystko idzie na kompost.

A kompostownik pełny – koniecznie trzeba przerzucić!

Maj to także czas czyszczenia strumyka. To okropna robota. Niestety, udało nam się oczyścić tylko część i reszta dna wygląda paskudnie. Ciąg dalszy, niestety, nastąpi...

serce rośnie!

 

Maj daje pierwsze plony z ogrodu. Można zbierać rzodkiewki i szpinak, wczorajsza sałatka z własnej zieleniny była pyszna, a masło utarte ze szczypiorem wyśmienite.

Aha, syrop z uszczykniętych świeczek sosnowych już się robi na parapecie!

Bo wśród pożytków z ogrodu są i takie. A już czekam na zielony groszek. I na owoce jagód kamczackich. Ciekawe, czy w tym roku uda mi się je zjeść przed ptakami...
 

Co by się nie działo, jest nadzieja na lepsze jutro.
Np. za chwile otworzą się kwiaty powojnika...

powojnik Guernsey Cream

 

Niestety, w wazonie własnych kwiatów nie ma – jakoś nic nie mogę poradzić na to, że szkoda mi wyciąć kwitnące konwalie czy niezapominajki...

o, dziwo, na kalinie nie ma mszyc...

 

Tak wiele rzeczy jest w ogrodzie, żeby wyleczyć człowieka z jego smutków.

Już nawet funkcjonuje oficjalna dziedzina – hortiterapia. Na spotkaniu blogerów miałam okazję wysłuchać wykładu na ten temat.

Smuteczków trochę jest – teraz dopiero okazuje się, że wiele roślin w ogrodzie kiepsko zniosło zimę – niektóre nie pojawiły się w ogóle, jak np. czyściec czy rdest pokrewny (a w notatkach mam: „na zimę ewentualnie okryć”).

A gdzie mój przecudny angielski rdest himalajski Fat Domino??!!

Rozplenic, które tworzyły wielkie, dorodne kępy, jakoś nie widać do tej pory, coś okropnego.

Wygląda na to, że jeden z jaśminowców Belle Etoile cały przemarzł, podobnie wszystkie krzewuszki. Odbijają od korzeni, ale góra będzie chyba cała do wycięcia.  Jeszcze tego nie zrobiłam, łudzę się nadzieją...

Jednak wygląda na to, że część roślin zimy nie przeżyła. Więc trzeba będzie wymyślić coś nowego.

Ogród nieustannie wyzwala moją kreatywność. Właśnie wymyśliłam, jak zagospodarować jedno z miejsc – będzie mini placyk z dwoma siedziskami.  W zależności od tego, jak się usiądzie, będzie można obserwować rożne wnętrza ogrodowe! Nie wiem, kiedy pomysł zrealizuję, ale cieszę się, ze jest. Bo ogród to też szkoła charakteru - uczy np. cierpliwości. 

W ogrodzie po prostu musimy być twórczy. Niech się nie obrażą profesjonaliści, ale ja przecież projektuję, potem realizuję, a to daje tyle radości i satysfakcji. Nawet jeśli efekt jest niedoskonały. Ale się staram! A wszelkie uwagi chętnie przyjmę.
 

No i tak przy okazji zachwytów nad majowym ogrodem, wyszła mi rozprawka o tym, co daje mi ogród...

Jak napisał A. Fiedler: kochajmy nasze ogrodowe ustronia. Wprawdzie niedoskonałe, ale dają nam tyle dobrego.